«Η γιορτή της μπάμιας».

Αυτός είναι ο … μπαμιόνας μου. Φυτεμένος 2 φορές. Επειδή το πρώτο φύτεμα δεν πήγε καλά. 250 ρίζες φύτεψα, έχουν μείνει περίπου 200.

Φυτεύω μπάμιες κάθε 2-3 χρόνια. Ίσα-ίσα για να διατηρώ το σπόρο. Που κληρονόμησα και αυτόν,  από το πατέρα μου. Προίκα της Αποκορωνιώτισας μάνας μου ήταν. Τις φύτευαν μαζί με φιστίκια , στα νιάτα της,  στο Καβρό και στα Δράμια. Εκεί που τώρα είναι ρεντουμάδικα, πισίνες και γκαζόνια.

 Είναι μια ποικιλία περίπτωση. Καλή περίπτωση.  Ο καρπός της είναι τρυφερός. Ακόμα και αν είναι … γαϊδουρινός. Μόνο όταν έχουν μεστώσει οι σπόροι, δεν τρώγεται. Οι μεγάλες όταν ψήνονται, είναι πιο νόστιμες γιατί πίνουν περισσότερο ζουμί τομάτας και κρέατος. Αυτές βεβαίως τις κρατώ για μένα!

 Σαν φυτό, δεν γίνεται ψηλό. Μόλις που φτάνει το 1 μέτρο. Ο κύριος κορμός της, αδελφώνει. Δηλαδή βγάζει δευτερεύοντες βλαστούς και γίνονται ένας φουντωτός θάμνος. Θέλουν μάζεμα κάθε 2^η ημέρα και το κάθε φυτό δίνει,  στο φουλ της παραγωγής, από 4 έως 7, πολλές φορές και 10 καρπούς.

Είναι όμως σαν φυτά, επίζηλες. Επιρρεπείς σε ασθένειες και προσβολές από παράσιτα.  Μελίγκρα, ψύλλος, αλευρώδης, κοινές κλασοπαπαδιές, κάτι άλλες πολύ μικρότερες και μαύρες κλασοπαπαδίτσες, σύρικας, τετράνυχος. Καταλαβαίνετε τι κόπο θέλουν για να διατηρηθούν ως φυτά, υγιή. Χώρια τα συχνά ποτίσματα. Το μάζεμα δεν με ενοχλεί. Καθώς είμαι χοντρόπετσος, φαγούρες και άλλες ευαισθησίες δεν με πιάνουν.

Σε κάθε μάζεμα, οι μπάμιες που μαζεύω είναι περίπου 1 κιλό. Γιατί είναι και ελαφριές οι άτιμες! Οι παραγγελίες είναι πάρα πολλές. Περισσότερες είναι οι  γκρίνιες και τα παράπονα. Από τις κυρίες που θέλουν, ειδικά αυτές τις μπάμιες.

Γιατί έδωσες στη τάδε τόσα κιλά, τι θα τις κάνει τόσες, εμένα γιατί δεν μου φύλαξες, γιατί δεν μου το είπες πως έχεις μπάμιες, γιατί έδωσες σε αυτήν και δεν έδωσες σε μένα και άλλα παρόμοια τέτοια. Τρισχαριτωμένα. Αλλά αγχώδη και στενάχωρα για μένα.

Θα μπορούσα να τις βγάλω σε πλειστηριασμό. Να θησαυρίσω. Που λέει ο λόγος.

Θέλω όμως να το ευχαριστηθώ. Μαζί με όλες όσες επιθυμούν να μαγειρέψουν τις μπάμιες μου.

Είπα λοιπόν, να παίξουμε. Να στήσουμε μια γιορτή.

Κορίτσια ετοιμαστείτε.

Κλείστε ραντεβού σε κομμωτήρια.

 Γιατί, χωρίς μαλλί στη  … τρίχα, συμμετοχή στη γιορτή δεν έχει.

 Επομένως και μπάμιες!

Όσες φίλες έχουν δηλώσει και θα δηλώσουν, ότι θέλουν μπάμιες, θα συμμετέχουν σε ένα αγώνα. Οι κύριοι των κυριών, που αγαπούν τις μπάμιες και τις κυρίες τους φυ-σι-κά, μπορούν να συμμετέχουν ως εμψυχωτές. Ως τσί-λι-τζε-ρςςς. Κοινώς μαζορέτες.

Τι αγώνας θα είναι;

Μαλλιοτραβήγματος!

Μέχρι τελευταίας τρίχας.

Η νικήτρια θα πάρει όλες τις μπάμιες.

Που θα μαζεύουν οι χαμένες.

Με μια προϋπόθεση.

Θα μας κάνει το τραπέζι.

Σε όλους.

Και όχι σκέτες.

Με κρέας!

Νέες συμμετοχές  να βλέπω...