Άντε γεια!

Η Πιπινέζα της Λιλιπούπολης, μετοίκησε στη γειτονιά μου. Εχρήσθη ισόβια γραμματεύς του Υπό- Χαρχούδα. Αλλά και Πρόεδρος του εξωραϊστικού – πολιτιστικού Συλλόγου μας. Που και που διοργανώνει κάποια εκδήλωση, ίσα – ίσα για να «φαινόμαστε». Τα καθήκοντα της γραμματέως βλέπετε είναι πολλά και δεν την αφήνουν.

Μετά από πολύ καιρό, έστησε μια γιορτή. Στο πνεύμα του μίζερου καλοκαιριού που μας πέρασε. «Κρητική βραδιά με διαγωνισμό καλιτσουνιού και αλμυρής πίτας». «Καβαλίκεψε» τα τηλέφωνα, καλώντας τις κυρίες της γειτονιάς να συμμετέχουν.

Την ημέρα της γιορτής, από πολύ νωρίς, συνεργεία καθάρισαν τη Αγίου Στεφάνου και τη Σοφοκλή Βενιζέλου, από τους σωρούς των σκουπιδιών. Μέχρι και το απορριμματοφόρο έπλυνε τους κάδους. Άλλα συνεργεία, δούλευαν πυρετωδώς για συνδέσουν τους νέους, φουτουριστικού στυλ,  φανοστάτες της διαπλατυσμένης  πια, Σοφοκλή Βενιζέλου.

Το βράδυ, στη γιορτή μαζεύτηκαν όλοι. Με τα φώτα αναμμένα. Διαγωνιζόμενες νοικοκυρές και διαγκωνιζόμενοι Χαρχούδες. Που δυστυχώς βρίθουν στα μέρη μας. Έφαγαν τον άμπακο, κριτές γαρ, δοκιμάζοντας ότι είχαν φέρει οι συμμετέχουσες.  Για τον υπόλοιπο κόσμο, δεν έμειναν και πολλά πράγματα. Μοίρασαν κάτι λιλιά εν είδη αναμνηστικών, επαίνους κλπ, σε όλες τις νοικοκυρές, έκαναν δηλώσεις, δημόσιες σχέσεις και τη κοπάνησαν. Χορτάτοι. Μαζί τους έφυγε και ο κόσμος. Απογοητευμένος. Νηστικός. Όπως πάντα. Στις 10 και μισή, δεν υπήρχε ψυχή.

Τα φώτα έσβησαν. Και δεν ξανάναψαν άλλο βράδυ. Οι κάδοι ξεχείλισαν πάλι από σκουπίδια. Το ίδιο και τα πεζοδρόμια.

Κατόπιν όλων αυτών, το πήρα απόφαση. Παίρνω των αματιών μου και φεύγω. Για διακοπές.

Πάω στη Λιλιπούπολη.

Να βρω τους φίλους μου.

Το Παπαγάλο, τον Δυστροπόπιγκα και τον Πέμπαντα.

Ειδικά αυτόν….