Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Μία Βούλα, μα ποια Βούλα.



ΠΑΘΟΓΟΝΟ:
Η βούλα είναι μια πολύ κοινή ασθένεια της ελιάς στην Ελλάδα και γενικότερα στον χώρο της Μεσογείου. Είναι γνωστή από το 1883 όπου παρατηρήθηκε από τον Von Thumen. Προκαλείται από τον μύκητα Camarosporium dalmatica. H ασθένεια παρατηρείται με δυο μορφές, τη ξεροβούλα και τη σαποβούλα πάντα σε καρπούς ανεξάρτητα από το στάδιο ωρίμανσης. Με οποιαδήποτε μορφή και αν εκδηλωθεί η προκαλείται καρπόπτωση. Δεν είναι πλήρως γνωστό γιατί έχουμε δυο μορφές της ασθένειας σε διαφορετικές εποχές εφόσον προκαλείται από τον ίδιο μύκητα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:
Ο μύκητας προσβάλει αποκλειστικά καρπούς ώριμους ή άωρους. Με τη μορφή της ξεροβούλας παρατηρείται εντοπισμένη μόλυνση στους άωρους καρπούς το καλοκαίρι. Πάνω στους καρπούς εμφανίζεται συνήθως μια βυθισμένη καστανή κηλίδα. Πάνω στην κηλίδα διακρίνονται οι αγενής καρποφορίες του μύκητα, τα πυκνίδια καθώς και μια σχισμή που προκλήθηκε από νύγμα του δάκου το οποίο είναι απαραίτητο για να προκληθεί μόλυνση. Οι κηλίδες στην συμπτωματολογική μορφή της ξεροβούλας είναι φελλοποιημένες.
Το φθινόπωρο και την αρχή του χειμώνα όταν οι καρποί είναι ώριμοι η ασθένεια παρουσιάζεται με την μορφή της σαποβούλας όπου σε αυτήν την περίπτωση η μόλυνση είναι γενικευμένη και έχουμε σήψη των καρπών οι οποίοι συρρικνώνονται και αφυδατώνονται, και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει το νύγμα του δάκου. Τέλος υπάρχει και η περίπτωση όπου η προσβολή μπορεί να αρχίσει με την μορφή της ξεροβούλας και αργότερα το φθινόπωρο, με την ωρίμανση του καρπού, να εξελιχθεί σε σαποβούλα.
Εικόνα 7. Συμπτώματα ξεροβούλας τα οποία εξελίσσονται σε σαποβούλα το φθινόπωρο
ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ – ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Ο μύκητας είναι παράσιτο πληγών. Για την μόλυνση απαραίτητη προϋπόθεση είναι το νύγμα του δάκου. Το μόλυσμα μεταφέρεται από το δίπτερο Prolasioptera berlesiana το οποίο είναι παράσιτο του δάκου. Αν και ο δάκος μπορεί να μεταφέρει μόλυσμα με τα πόδια του και τον ωοθέτη του εντούτοις ουδέποτε αυτά τα νύγματα δεν εξελίσσονται σε ξεροβούλα ή σαποβούλα. Δεν έχουμε κάθε χρόνο προσβολές από βούλα, αλλά υπάρχουν “χρονιές βούλας”.
Το παθογόνο αναπτύσσεται σε θερμοκρασίες 20-30οC, ενώ η άριστη θερμοκρασία για την ανάπτυξη του είναι οι 30οC. Όσο χαμηλότερες θερμοκρασίες επικρατούν τόσο δυσχεραίνεται η ανάπτυξη του μύκητα.
Ο μύκητας διαχειμάζει πάνω στους προσβεβλημένους καρπούς με την μορφή πυκνιδίων και οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με κονίδια. Δημιουργεί τρία είδη πυκνιδίων. Το πρώτο είδος περιέχει σπόρια τύπου Α τα οποία είναι ατρακτοειδή, επιμήκη μονοκύτταρα ή πολυκύτταρα και χρώματος καστανού έως υαλώδες. Το δεύτερο είδος πυκνιδίων περιέχει κονίδια τύπου Β τα οποία είναι και αυτά μονοκύτταρα ή πολυκύτταρα με χρώμα καστανό έως υαλώδες αλλά έχουν σχήμα ωοειδές ή ελλειψοειδές. Το τρίτο είδος περιέχει και των δύο τύπων κονιδίων (Α και Β).
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:
Η έξαρση της ασθένειας συνδέεται άμεσα με τον πληθυσμό του δάκου έτσι η καταπολέμηση της βούλας βασίζεται στην σωστή δακοκτονία με δολωματικούς ψεκασμούς, δηλαδή με τους ψεκασμούς που γίνονται προληπτικά πριν την ωοτοκία του εντόμου στον καρπό της ελιάς. Μετά την ωοτοκία οι θεραπευτικοί ψεκασμοί δεν λύνουν το πρόβλημα.
Δρ Γκούμας Δημήτρης
Μιχελάκης Ευάγγελος.



Φέτος είναι σε έξαρση. Ήδη η καρπόπτωση έχει ξεκινήσει.


Άρα υπάρχει δάκος. Και ας λένε οι ειδήμονες αρμόδιοι άλλα. Γιατί έτσι τους βολεύει.  Υπάρχει φυσικά και συνέχεια. Έτσι θα το αφήσουμε; Εν τω μεταξύ μπορούμε να συνεχίσουμε ανενόχλητοι το κλάμα. Για το κόψιμο των επιδοτήσεων…..

Δεν υπάρχουν σχόλια: