Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Κρίμα…..





Το Άντεν, πρωτεύουσα της  Νότιας Υεμένης, όταν ήταν χωρισμένη σε βόρεια και νότια, το επισκέφτηκα πολλές φορές, τη  10ετία του 80.


 Ήταν μια όμορφη αραβική πόλη, πεντακάθαρη, με πολύ ωραίους ανθρώπους. Ευγενικούς, φιλήσυχους και πρόσχαρους. Όταν δεν είχα βάρδια, απογεύματα κυρίως, που δεν είχε πολύ ζέστη,  βγαίναμε παρέα με τον δόκιμο, έξω. Άρεσε και στους δύο μας, να γνωρίζουμε ανθρώπους και πολιτισμούς, στα μέρη που πηγαίναμε .





Σε μία από τις εξόδους μας, σε μια λαϊκή γειτονιά, μπήκαμε, έτσι για πλάκα, σε  έναν κινηματογράφο.  Ήταν μια τεράστια απλή αίθουσα. Αντί για καθίσματα είχε μαδέρια τοποθετημένα πάνω σε πλίνθους. Σαν  τον κινηματογράφο του Καμαριανού στο Κόκκινο Μετόχι, τη 10ετία του 60. Είχε πολύ κόσμο. Βρήκαμε με το ζόρι θέση στη τελευταία σειρά. Στη πλατεία ήταν μόνο άντρες, κάθε ηλικίας. Τα ζευγάρια ανέβαιναν σε μία υποτυπώδη γαλαρία.



Το έργο που έπαιζε ήταν Ινδικό. Τρίωρο. Ξύλο, αγωνία, δράμα, κωμωδία, τραγούδια, χοροί, αγάπες και λουλούδια. Δεν χρειαζόταν να ξέρεις ινδικά ή αραβικά για να καταλάβεις την υπόθεση του έργου. 



Πολύ  πριν το τέλος, όταν το πρωταγωνιστικό ζευγάρι φιλήθηκε, έγινε της κακομοίρας. Σηκώθηκαν όλοι επάνω και φώναζαν, σφύριζαν, γελούσαν. Χαβαλές! Άναψαν τα φώτα, το τέλος του έργου δεν το είδαμε ποτέ. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που είδα έργο του Bollywood.

  

Τα θυμήθηκα, όλα αυτά, διαβάζοντας,  ότι σύμφωνα   με την Unicef, ένα παιδί πεθαίνει κάθε δέκα λεπτά στην Υεμένη εξαιτίας του υποσιτισμού, της διάρροιας ή λοιμώξεων του αναπνευστικού, ενώ η πείνα στον παιδικό πληθυσμό έχει αγγίξει το «υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών» καθώς περίπου 2,2 εκατομμύρια παιδιά χρειάζονται επειγόντως τροφή και φροντίδα.


Στην 20μηνη σύγκρουση μεταξύ των σιιτών ανταρτών Χούτι και του στρατού της Υεμένης που υποστηρίζεται από τον «αραβικό συνασπισμό δυνάμεων» υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας – και τις ΗΠΑ – περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, ενώ ο πόλεμος έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στην χώρα.



Ακόμη και πριν την κλιμάκωση του πολέμου τον Μάρτιο του 2015, η χώρα αντιμετώπιζε εκτεταμένη φτώχεια, ελλείψεις τροφίμων και ιατρικών υπηρεσιών.

«Ο υποσιτισμός στην Υεμένη βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών και αυξάνεται», τόνισε η Μεριτσέλ Ρελάνο, αντιπρόσωπος της UNICEF στην Υεμένη.

«Η κατάσταση της υγείας των παιδιών στην φτωχότερη χώρα της Μέσης Ανατολής δεν ήταν ποτέ τόσο καταστροφική όσο είναι σήμερα», πρόσθεσε η ίδια σε ανακοίνωσή της. 

Θα μπορούσα να γράψω, πολλά και διάφορα, ηθικοπλαστικά, κοινωνικοπολιτικά, δακρύβρεχτα, σοβαροφανή χαζοχαρούμενα κλπ. Σαν επίλογο. Προτιμώ μόνο μία λέξη. Αυτή του τίτλου: Προσθέτοντας και ένα : Πολύ.


Φοβούμενος μόνο για ένα πράγμα. Μην έρθει η σειρά μας. Ξανά…..


 

Δεν υπάρχουν σχόλια: