Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Η κίτρινη φούσκα.


Οι γονείς μου ήταν φτωχοί. Δούλευαν, μαζί στα χωράφια,  από τα άγρια χαράματα, μέχρι αργά το βράδυ, για να μην λείψει τίποτα από τα βασικά σε μένα και στις 3 αδελφές μου. Όπου «βασικά» φαγητό, ρούχα, μόρφωση και υγεία.
Ο Άγιος Βασίλης, το μόνο που άφηνε στο σπίτι μας ήταν οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα και η βασιλόπιτα. Παιχνίδια ούτε κατά διάνοια!  
Το πρώτο παιγνίδι που πήρα ως δώρο και το μοναδικό που θυμάμαι, ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς  από έναν θείο μου. Της μητέρας μου έναν αδελφό. Είχε έρθει ως μουσαφίρης, από το χωριό, να μείνει λίγες ημέρες.
Κατεβήκαμε στη «Χώρα», έτσι έλεγε τα Χανιά,  με το ποδήλατο του πατέρα μου. Στο Κάτωλα, παρά το πρωινό της ημέρας είχε πολύ κόσμο.  Χαιρέτησε κάτι μπαρμπάδες και πρωτοξάδελφα, που είχαν  εμπορικά καταστήματα. Φάγαμε και λουκουμάδες. Εκεί στα δυτικά σκαλάκια της αγοράς.
 Έξω από το λουκουματζίδικο ήταν ένα καρότσι. Κινητό πολυμάγαζο. Φορτωμένο με λογιώ λογιώ πράγματα. Από παιχνίδια μέχρι εσώρουχα.
Διάλεξε, ότι θέλεις να σου πάρω, μου πρότεινε ο θείος.


Πήρα  μία μεγάλη κίτρινη φούσκα. Τη μεγαλύτερη που είχε. Κόστιζε ένα τάλιρο. Πολλά λεφτά για εκείνη την εποχή. Πήρε και για την μεγάλη  αδελφή μου, οι άλλες δεν είχαν γεννηθεί ακόμα,  μία κούκλα και φύγαμε. Έπρεπε να επιστρέψουμε το μεσημέρι σπίτι, γιατί ο πατέρας μου χρειαζόταν το ποδήλατο.
Είχα τόση χαρά, τόση λαχτάρα με τη φούσκα, που από το πολύ παιχνίδι, δεν βραδιάστηκε.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: