Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Ούτε βόας, ούτε κροταλίας.



Ήταν στο περβόλι του.
Με τις πορτοκαλιές.
Και τις λεμονιές.
Ο περβολάρης.
Τις κοίταζε απογοητευμένος.
Απελπισμένος.
Οι αρουραίοι είχαν ρημάξει τα λάστιχα του ποτίσματος.
Είχαν αρχίσει να τρώνε τις φλούδες των κλαδιών.
Και πολλά πορτοκάλια ήταν ξεκουφισμένα.
Μπήκε στο αυτοκίνητο του.
Για να πάει να πάρει ποντικοφάρμακο.
Μόλις το έβαλε μπροστά, είδε ένα φίδι.


Περνούσε κάθετα το δρόμο.
Με κατεύθυνση προς το δικό του χωράφι.
Του φάνηκε τεράστιο.
Μεγάλο και χοντρό.
Εσύ μόνο μου έλειπες.
Σκέφτηκε.
Πάτησε το γκάζι.
Με σκοπό να το πατήσει.
Το σημάδεψε με τη μπροστινή αριστερή ρόδα.
Τα κατάφερε.
Το παλικάρι.
Ο ήρωας.


Ξετσιλάκωσε το …. ανακόντα.
Μια ματιά από τον καθρέπτη.
Του έφτανε για να το δει να σπαρταρά.
Εκεί στη μέση του δρόμου.
Πάνω στην άσφαλτο.
Δεν χασομέρησε περισσότερο.
Έπρεπε να προλάβει.
Πριν  κλείσει το φυτοφαρμακάδικο….

Δεν υπάρχουν σχόλια: