Λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του 90 πρέπει ήταν. Ο κ. Σημίτης, ετοιμαζόταν να κατέβει περιοδεία στη Κρήτη. Φυσικά και στα Χανιά.
Τα τοπικά μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν αναλάβει τον προγραμματισμό των επισκέψεων του, ήθελαν να εντάξουν, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, μία επίσκεψη σε ένα αγρόκτημα, όπου εφαρμοζόταν με επιτυχία η βιολογική καλλιέργεια.
Λέω «για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους», διότι οι βιοκαλλιεργητές τότε στα Χανιά, αν θυμάμαι καλά καμιά 50αριά όλοι και όλοι, ήμασταν χαρακτηρισμένοι ως «γραφικοί», «απατεώνες», «αθέμιτοι ανταγωνιστές». Και η Βιολογική Γεωργία σε πλήρη απαξίωση.
Ένας γνωστός μου, μου μετέφερε την σκέψη και την επιθυμία αυτών των «πράσινων» μεγαλοστελεχών, ρωτώντας με αν θέλω, αυτή η επίσκεψη να γίνει στα χωράφια μου.
Χωρίς να σκεφτώ και πολύ , απάντησα θετικά, υπό έναν όρο όμως. Οι τηλεοπτικές κάμερες και οι παρατρεχάμενοι, που σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πάρα πολλοί και... ζμπρώχνονται για το καλλίτερο τηλεοπτικό πλάνο, θα σταματούσαν στην είσοδο του κτήματος.
Εγώ, ο κ. Σημίτης και η προσωπική του ασφάλεια θα προχωρούσαμε για να του έδειχνα ότι ήθελε και να του έλεγα , αυτά που πραγματικά τραβούσαμε ως «πρωτοπόροι».
Ο κ. Σημίτης ήρθε στα Χανιά, αλλά δεν επισκέφτηκε κανένα αγρόκτημα, πόσο μάλλον το δικό μου.
Δεν λέω, όταν σε τιμά με την επίσκεψη του ο πρωθυπουργός της χώρας σου , δεν συμβαίνει κάθε μέρα και δεν συμβαίνει στον οποιοδήποτε.
Αλλά δεν έκατσα να σκάσω.
Τα ραπανάκια που έπρεπε να φυτέψω, τα φύτεψα.
Για την όρεξη.
Το ίδιο και τα σκόρδα.
Για το μάτι.
Από τότε τα χρόνια πέρασαν.
Οι τιμητικές επισκέψεις στα χωράφια μου πάρα πολλές.
Από απλούς καταναλωτές.
Από μαθητές σχολείων.
Σπουδαστές.
Φοιτητές στο μεταπτυχιακό τους.
Επιστήμονες από διάφορες χώρες της Μεσογείου.
Έτσι και σήμερα.
Μου έκαναν τη τιμή να με επισκεφτούν φοιτητές του ΜΑΙΧ σε μεταπτυχιακό.
Η επίσκεψη κράτησε σχεδόν 2 ώρες!

Τους έδειξα, σε γενικές γραμμές πως καλλιεργούνται, σύμφωνα με τη φιλοσοφία της βιολογικής γεωργίας , 4 είδη καλλιεργειών: ελιές, αβοκάντο, μανταρινιές και κηπευτικά....