Έχω μία γειτόνισσα, φίλο-γατη. Ο γάτος της, άσπρος και κόκκινος. Κλασικός αρσενικός. Του σπιτιού και της γειτονιάς. Ο πιο όμορφος και ο πιο καλοταϊσμένος γάτος της περιοχής. Διότι η περιποίηση που είχε, ήταν άλλο πράγμα!
Ώσπου , εντελώς ξαφνικά σταμάτησε να τρώει. Ο γάτος. Πάνω από 15 ημέρες δεν άγγιζε το πιάτο του. Μόνο νερό έπινε. Πολύ νερό. Αντί να αδυνατίζει, πρηζόταν. Στις 2 βδομάδες περίπου που γινόταν αυτό, είχε γίνει διπλάσιος. Μπαλόνι!
Μέγα θέμα η στεναχώρια της γειτόνισσας. Προβληματισμός μεγάλος. Για την αρρώστια του γάτου. Κόντεψε να σκάσει. Η γειτόνισα. Όχι ο γάτος.
Στο υπόστεγο της αυλής μου, είχα φυλάξει πρόχειρα ένα τσουβάλι βιολογικό λίπασμα. 25 κιλών. Από αυτά του εμπορίου. Με έγκριση. Όταν πήγα να το ανοίξω για να βάλω στο δυόσμο, που με πολύ κόπο είχα ξεχορταριάσει, είδα ότι το τσουβάλι ήταν σκισμένο και σχεδόν άδειο!
Τα έβαλα με τη μητέρα μου. Νόμισα ότι εκείνη το είχε ανοίξει. Για τις γαρδένιες της. Που ήταν ολάνθιστες και μυρωδάτες. Όμως δεν το είχε πειράξει. Διότι δεν το είχε δει.
Πάνω που προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν το είχε πειράξει, τον είδα. Το γάτο. Που έτρωγε το υπόλοιπο λίπασμα!
Βρέθηκα προ μεγάλου διλήμματος.
Ήταν ή δεν ήταν αγροζημιά αυτό;
Να φωνάξω τον Αγροφύλακα;
Που κατόπιν θα μου έφερνε τον Αγρονόμο-«εκτιμητή»;
Και πόσο άραγε θα εκτιμούσε τη ζημιά;
Το τσουβάλι κόστιζε 25 Ευρώ. Με Φί-πι-ά.
Άντε να υποχρέωναν τη γειτόνισσα να μου έδινε 1 Ευρώ. Συμβολικά. Στη καλλίτερη των περιπτώσεων. Διότι αν τους τρατάριζε από αυτά τα υπέροχα ξεροτήγανα ή αυγοκαλάμαρα που φτιάχνει, συνοδευμένα με Αποκορωνιώτικη τσικουδιά, μέχρι και υπόχρεο θα με έβγαζαν. Ότι πήγα να της δηλητηριάσω το γάτο. Τρέχα γύρευε δηλαδή….
Με σύμφερε κάτι τέτοιο;
Σαφώς, όχι.
Προτίμησα να είμαι εγώ εκείνος που θα φάει, όχι ένα ξεροτήγανο ή ένα αυγοκαλάμαρο, μα…
… Ένα δίσκο ξεροτήγανα και άλλον ένα αυγοκαλάμαρα.
Απέρριψα λοιπόν την ιδέα, να φωνάξω τον Αγροφύλακα.
Και φώναξα τη γειτόνισσα.
Τώρα είμαι εγώ εκείνος που πρήζομαι!
Μη με ρωτήσετε γιατί!
Μη με ρωτήσετε γιατί.
Απάντηση δεν θα πάρετε.
Όπως δεν πήρα ούτε εγώ.
Ακόμα.
Έχω υπομονή….
ΥΓ: Υπάρχει και συνέχεια. Από την επόμενη εβδομάδα όμως. Εν τω μεταξύ, καλό Σαββατοκύριακο!
Ώσπου , εντελώς ξαφνικά σταμάτησε να τρώει. Ο γάτος. Πάνω από 15 ημέρες δεν άγγιζε το πιάτο του. Μόνο νερό έπινε. Πολύ νερό. Αντί να αδυνατίζει, πρηζόταν. Στις 2 βδομάδες περίπου που γινόταν αυτό, είχε γίνει διπλάσιος. Μπαλόνι!
Μέγα θέμα η στεναχώρια της γειτόνισσας. Προβληματισμός μεγάλος. Για την αρρώστια του γάτου. Κόντεψε να σκάσει. Η γειτόνισα. Όχι ο γάτος.
Στο υπόστεγο της αυλής μου, είχα φυλάξει πρόχειρα ένα τσουβάλι βιολογικό λίπασμα. 25 κιλών. Από αυτά του εμπορίου. Με έγκριση. Όταν πήγα να το ανοίξω για να βάλω στο δυόσμο, που με πολύ κόπο είχα ξεχορταριάσει, είδα ότι το τσουβάλι ήταν σκισμένο και σχεδόν άδειο!
Τα έβαλα με τη μητέρα μου. Νόμισα ότι εκείνη το είχε ανοίξει. Για τις γαρδένιες της. Που ήταν ολάνθιστες και μυρωδάτες. Όμως δεν το είχε πειράξει. Διότι δεν το είχε δει.
Πάνω που προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν το είχε πειράξει, τον είδα. Το γάτο. Που έτρωγε το υπόλοιπο λίπασμα!
Βρέθηκα προ μεγάλου διλήμματος.
Ήταν ή δεν ήταν αγροζημιά αυτό;
Να φωνάξω τον Αγροφύλακα;
Που κατόπιν θα μου έφερνε τον Αγρονόμο-«εκτιμητή»;
Και πόσο άραγε θα εκτιμούσε τη ζημιά;
Το τσουβάλι κόστιζε 25 Ευρώ. Με Φί-πι-ά.
Άντε να υποχρέωναν τη γειτόνισσα να μου έδινε 1 Ευρώ. Συμβολικά. Στη καλλίτερη των περιπτώσεων. Διότι αν τους τρατάριζε από αυτά τα υπέροχα ξεροτήγανα ή αυγοκαλάμαρα που φτιάχνει, συνοδευμένα με Αποκορωνιώτικη τσικουδιά, μέχρι και υπόχρεο θα με έβγαζαν. Ότι πήγα να της δηλητηριάσω το γάτο. Τρέχα γύρευε δηλαδή….
Με σύμφερε κάτι τέτοιο;
Σαφώς, όχι.
Προτίμησα να είμαι εγώ εκείνος που θα φάει, όχι ένα ξεροτήγανο ή ένα αυγοκαλάμαρο, μα…
… Ένα δίσκο ξεροτήγανα και άλλον ένα αυγοκαλάμαρα.
Απέρριψα λοιπόν την ιδέα, να φωνάξω τον Αγροφύλακα.
Και φώναξα τη γειτόνισσα.
Τώρα είμαι εγώ εκείνος που πρήζομαι!
Μη με ρωτήσετε γιατί!
Μη με ρωτήσετε γιατί.
Απάντηση δεν θα πάρετε.
Όπως δεν πήρα ούτε εγώ.
Ακόμα.
Έχω υπομονή….
ΥΓ: Υπάρχει και συνέχεια. Από την επόμενη εβδομάδα όμως. Εν τω μεταξύ, καλό Σαββατοκύριακο!
3 σχόλια:
Γεια σου φίλε. Έχω μια απορία. Τι διάολο ήταν αυτό που άρεσε τόσο πολύ στον γάτο και πώς και δεν τα τίναξε τελικά;
Ειλικρινά το έχω απορία...
Ήταν λίπασμα του εμπορίου, προοριζόμενο για χρήση στη βιολογική γεωργία, με έγκριση, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς της Ε.Ε.
Το συγκεκριμένο λίπασμα, μύριζε ελαφρώς σαν μπισκότο, και προερχόνταν από υλικά οργανικών υπολειμάτων. Τα οποία με φυσική διεργασία (κομποστοποίηση), είχαν μετατραπεί σε φυσικό λίπασμα.
Κοντολογής "λειτούργησε", ως γατοτροφή. Θρεπτικότατη από ότι αποδείχτηκε!
Ο γάτος, της αφεντικίνας του καμάρι - πάντα - "ζει και "βασιλεύει". Στερητικό σύνδρομο, δεν φαίνεται να έχει....
Εγώ θα το πάθω, όταν τελειώσουν τα αυγοκαλάμαρα και τα ξεροτήγανα!
χαχαχα σωστός. Και ο γάτος που έκανε την λαδιά του χωρίς συνέπειες αλλά και εσύ που εξακολουθείς να καρατάς ψηλά τα λάβαρα της υπομονής.
Να σαι καλά φίλε.
Δημοσίευση σχολίου