Τα κροκοδείλια δάκρυα είναι παντός καιρού...

(ευχαριστώ τη Στέλλα για τις φωτογραφίες)

Η ταφόπλακα για τα κρητικά ελαιόλαδα, έχει μπει προ πολλού.
Ακριβώς πριν από 14 ολόκληρα χρόνια.
Όταν άρχιζαν οι πρώτες δακτυλοδειχτούμενες τότε, προσπάθειες τυποποίησης.
Και ομαδοποίησης της εμπορίας του ελαιόλαδου.
Υπό συγκεκριμένη ενιαία ετικέτα.
Τότε που δεν υπήρχαν επιχορηγήσεις.
Ή επιστροφές ποιοτικών παρακρατημάτων.
Υπήρχε μόνο η αγωνία για το μέλλον.
Και το μεράκι.
Αυτοί που σήμερα πρωτοστατούν στις άναρθρες κραυγές.
Έκκλησης βοήθειας από παντού.
Για την ακύρωση της απόφασης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Που απορρίπτει το φάκελο ΠΟΠ «Κρήτη».
Μήπως μπορούν να θυμηθούν τι δεν έκαναν τότε;
Ως όφειλαν.
Μήπως μπορούν να θυμηθούν τι έκαναν τότε;
Ως δεν όφειλαν.
Από τα σημαντικά διευθυντικά πόστα, ηγεμονίας του πρωτογενούς τομέα, που κατείχαν;
Ερωτώ χωρίς να περιμένω απάντηση.
Πολλοί θα αναρωτηθούν «τότε τι ψάχνεις».
Ένα είναι σίγουρο.
Ότι δεν ψάχνω «πράσινα άλογα», στους ελαιώνες.
Αφού ποτέ δεν έχασα….