Αντωνακαιάδα

Στις 23 Μαΐου του 1994, είχαμε 3 υψηλότατους επισκέπτες στα Χανιά. Παραλίγο να μην αντέξουμε, το ειδικό βάρος της υψηλότητας τους. Κινδυνέψαμε να βουλιάξουμε, στο Κρητικό και στο Λυβικό πέλαγος. Τίγκα στα σύννεφα καπνού και χρυσόσκονης!
Πρώτη επισκέπτρια ήταν Ρούλα. Η Κορομηλού. Του «πρωινού καφέ». Στα παχιά καϊμάκια του. Τηλεοπτική ατραξιόν. Στο παλιό λιμάνι. Τα κοριτσόπουλα και οι κυρίες που σέβονταν το κύρος της τηλεθέασης τους, πατείς με πατώσε.
Δεύτερος επισκέπτης ο Αντωνάκης. Ποιος Αντωνάκης; Ένας είναι ο Αντωνάκης. Ο Σαμαράς! Που τόλμησε ως αρχηγός της «Πολιτικής Άνοιξης», να κατέβει προεκλογική περιοδεία στα Χανιά. Στα λημέρια του Μητσοτάκη! Παραμονές των Ευρώ-εκλογών!!
Από νωρίς το πρωί είχε κάποιες επαφές στη Κίσσαμο και στο Σέλινο. Γύρισε λίγο πριν το μεσημέρι στη πόλη των Χανίων. Για συνέντευξη τύπου. Αν θυμάμαι καλά.
Την ώρα που έφτανε στη Πλατεία των Νέων Καταστημάτων, μέσω της Οδού Κυδωνίας, ήρθε και ο τρίτος επισκέπτης. Απρόσκλητος και κυρίως ύπουλος. Ήταν ο Εγκέλαδος! Ταρακούνημα γερό. 6,1 Ρίχτερ. Για πάνω από 30 δευτερόλεπτα.
Ακολούθησε ο χαμός. Τα πάντα ήρθαν και έφυγαν. Βόλτα με μπακ γκράουντ βουητό. Ο κόσμος βγήκε όπως όπως στους δρόμους. Τα αυτοκίνητα σταμάτησαν.
Η κουρσάρα του Αντωνάκη, με τον Αντωνάκη και τους συνοδούς του, εγκλωβίστηκε ακριβώς μπροστά από το Δημαρχείο. Επειδή το αυτοκίνητο, θα είχε καλές αναρτήσεις, καλά λάστιχα και άριστο οδηγό, δεν είχαν καταλάβει το σεισμό! Είδαν τον κόσμο, τα σταματημένα αυτοκίνητα και νόμισαν ότι τους είχαν ετοιμάσει υποδοχή. Βγήκε ο Αντωνάκης από το αυτοκίνητο, με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά και τα χέρια απλωμένα. Ως μεγάλος ηγέτης. Να αγκαλιάσει οπαδούς και υπηκόους.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μία κυρία, από αυτές που έρχονται από την ύπαιθρο μια δυο φορές το χρόνο στη πόλη, δραπέτης του λιμανιού, στολισμένη και βαμμένη σα λατέρνα και που είχε αγκαλιάσει μία κολώνα της ΔΕΗ, για να μη πέσει, από το ταρακούνημα του σεισμού, συνήλθε από το σοκ και άρχισε να τσιρίζει με όλη της τη δύναμη.
- Πάνα-ζζζζίιιιιιιιιιιιι- αααα μου σεισμός! Θέ μου τα κοπέλια μου!
Τότε κατάλαβε ο Αντωνάκης ότι δεν ήταν υποδοχή, αυτό που του συνέβη. Μαζεύτηκε άρον άρον ζεματισμένος και ξαναμπήκε στο αυτοκίνητο. Περίμενε να ξεμπλοκάρει ο δρόμος και έφυγε. Από τότε δεν τον ξανάδαμε στα Χανιά. Όχι, δεν μας έλειψε το πολιτικό του κύρος. Έχουμε άλλα, ντόπια πιο βαριά και αβάσταχτα κυριλίκια. Που μας φτάνουν και μας ξεπερισεύουν…….