Γιατρέ μου;;;;

Σήμερα, κάνοντας το οίκο-καθαριστή, νοσοκόμο και …γραί-δονόμο, (αλλέως πως: λουφάριζα από τα χωράφια, αναγκαστικά), είχα περισσότερο χρόνο στη διάθεση μου. Έτσι διάβασα: την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της προηγούμενης Κυριακής.

Στη 3η πριν το τέλος σελίδα, ακριβώς απέναντι από τη λάμψη της ολοσέλιδης διαφήμισης της ΝΕΤ, για τη συνεργασία με τη Έλλη-τσά, είδα στη στήλη της Γεωργίας Λινάρδου ότι οι Κάτοικοι της Σαμοθράκης: «Ψάχνουν παιδίατρο, λάτρη της φύσης, του καλού φαγητού, της καθαρής θάλασσας, της ωραίας παρέας. Η επιτυχία είναι σίγουρη». Με αγγελία. Και δεν βρίσκουν!

Γιατί να μου τύχει, τώρα αυτό στα 50;

Γιατί να μην είχα σπουδάσει παιδίατρος;

Ε;

Ανταλλάζω τα … φτυχεία της γεωπονίζουσας τέχνης μου, με ένα ντο-κτο-ρά παιδιατρικής.

Άμεσα!!!! 

Υ.Γ: Τα βράδια  κοιμάμαι.

Σε αντίθεση με τους στίχους του τραγουδιού.

Και ονειρεύομαι.

 Ότι είμαι αλλού.

Στη θάλασσα.

Σε βουνοκορφές.

Στον ουρανό…..