Είναι μέρες που έβλεπα τις φωτογραφίες του κ. Πό-ουουου-λλ Τόμ-σεννν. Από το δυσκοίλιο ύφος του, και χωρίς να ξέρω το όνομα του, καταλάβαινα ότι είναι εγγλέζος. Δεν το έψαξα, αλλά τι με νοιάζει!
Μου θύμιζε και κάτι άλλο. Απροσδιόριστο ως προς το τι, σίγουρα όμως δυσάρεστο.
Μέχρι που σήμερα, η όμορφη χειμωνιάτικη μέρα, με βοήθησε να έχω μία αναλαμπή στη μνήμη. Ναι ο κ. επίτροπος, είναι φτυστός, με έναν καπετάνιο που είχα σε ένα καράβι, στη ναυτική ζωή μου. Το πρώτο καπετάνιο που έφαγα στη μάπα, σαν δόκιμος, πρωτόμπαρκος και ψάρακας. Ήταν μία λέρα. Ένας άχρηστος. Χαμένο κορμί. Παλικάρι όμως. Με ανάστημα πάνω στο σκαμπό, μαζί με το σκαμπό και τα χέρια στην ανάταση, μόλις ένα και εξήντα. Στα λιμάνια καμία «κοπέλα» δεν τον ήθελε. Όσο άσχημη ή άφραγκη ή απελπισμένη και αν ήταν. Γιατί; Δεν τις πείραζε που ήταν βρωμερός σαν άνθρωπος, άσχημος, κακοπληρωτής ή μπάμιας. Τις πείραζε που στο προφυλακτικό έβαζε πάντα αντί για λιπαντικό, οδοντόκρεμα!
Με το ίδιο στυλάκι που μας είπε ο … Παυλάκης, για το «επιβεβλημένο» ξεπούλημα της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, ακριβώς έτσι κοκορευόταν και ο … πλωτ-άρχης, πώς τις έκανε να νοιώθουν το …. μεγαλείο και τη τέχνη του. Χωρίς να λέει για την οδοντόκρεμα. Αυτό το έλεγαν τα «κορίτσια». Που τους το είχε εφαρμόσει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου