Το πλάσμα και η πλάσμα.

Χθες βράδυ ήταν.

 Λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Η μικρή γειτονιά σιγά σιγά, νυσταγμένη, την έπεφτε για ύπνο.

Εκεί λοιπόν, στην αρχή του γλυκού λήθαργου, ακούστηκαν δυνατές στριγκλιές.

Απεγνωσμένες.

Ερχόντουσαν από το υψηλότατο κονάκι, της κοντοτάτης ψηλομύτας γειτόνισας.

Κάτι που είχε μπει ξαφνικά στο σπίτι,  είχε τρομάξει τις 2 κόρες. Είχαν βγει στο μπαλκόνι και καταχτυπιόντουσαν. Η μόνη λέξη που ξεχώριζε, ήταν η λέξη «μαμά». Η οποία μαμά, κάπου στα ενδότερα του σπιτιού, εγκλωβισμένη από μια κλειδωμένη πόρτα, φώναζε και αυτή πανικόβλητη «τι πάθατε μωρή; Ανοίχτε μου».

Η γειτονιά ξύπνησε.

Όλοι κρυμμένοι από το σκοτάδι, έκαναν χάζι χωρίς να επεμβαίνουν.

 Οι αναίσθητοι!

Άλλοι πίστευαν ότι τις είχε τρομάξει  κατσαρίδα.

Άλλοι υπέθεσαν χαιρέκακα ότι μπήκε αρουραίος.

Όταν απεγκλωβίστηκε  η μαμά , βγήκε και αυτή στο μπαλκόνι. 

Με τη μπαλκονόπορτα, από την οποία είχε μπει, ότι είχε μπει μέσα στο σπίτι, κλειστή!

Οι κόρες εξακολουθούσαν να είναι σε υστερική φάση.

 Η μαμά μεταξύ κλάματος και γέλιου.

-         Παναγία μου, πως θα βγει έξω; Που βρέθηκε εδώ, πως μπήκε μέσα; Να που χρειάζεται ένας άντρας στο σπίτι.

Όσοι από τους γείτονες παρακολουθούσαν ακόμα, αυθόρμητα τη μούντζωσαν. 

Γιατί; 

Ο άντρας του σπιτιού, είχε εξοριστεί στα «εξωτερικά» και ακόμα παραπέρα.

Τα υπόλοιπα γιατί, δεν μας ενδιαφέρουν!

 Ξαφνικά από το ανοιχτό παράθυρο, πέταξε ένα πουλί. 

Μεγάλο και άσπρο. 

Ήταν κουκουβάγια. 

Το φερόμενο από τις λαϊκές δεισιδαιμονίες ως «θανατοπούλι».

Τι  ακριβώς είχε συμβεί;

Οι κόρες ήταν ξαπλωμένες στους καναπέδες και χάζευαν τη τηλεόραση. 
Με σβηστό το φως.

Πλάσμα παρακαλώ. 
Η τηλεόραση.

"Tεραστίων διαστάσεων'. 

Κατά τα λεγόμενα της μαμάς, στη γειτονιά.

Τι ήταν αυτό που τράβηξε το πουλί εκεί, δεν γνωρίζω. Από την ανοικτή μπαλκονόπορτα επιτέθηκε με φόρα στην οθόνη. Ήταν τόση η φόρα της που γκελάρησε προς τα  πίσω και προσγειώθηκε πάνω στο κεφάλι της μικρής.

Εκεί ακριβώς, άρχισε το πανηγύρι !

Και έτσι ξαφνικά, όπως άρχισε, το ίδιο ξαφνικά τελείωσε.

Συμβαίνουν και αυτά εις τας καλοκαιρινάς ημιαστικάς εξοχάς.

Για να ξυπνάνε τα αίματα......