Πάντα οι καλοί, πραγματικοί φίλοι μου, ανεξαρτήτως φύλου, ήταν μετρημένοι. Ελάχιστες φορές, ξεπέρασε τον αριθμό των δακτύλων του ενός χεριού. Και ο πυρήνας, πάντα ήταν σταθερός.
Αυτό συμβαίνει λόγω της ιδιοσυγκρασίας του χαρακτήρα μου. Αλλά και των υψηλών προδιαγραφών, στα περί φιλίας, που θέτω.
Κάποιες φορές και ειδικά τώρα τελευταία, είχα την ευτυχία να γνωρίσω ανθρώπους που θα χαιρόμουν να είμαι φίλος μαζί τους. Περιθώρια δυστυχώς δεν μου άφηναν και πολλά. Παρά το γεγονός ότι ανοίχτηκα. Πράγμα πολύ σπάνιο για μένα.
Δεν πειράζει.
Ίσως και να μην άξιζε το κόπο.
Πάντως, εγώ δεν είμαι ο χαμένος…..
2 σχόλια:
Μήπως το "άνοιγμα" σου ήταν πακεταρισμένο και δεν το κατάλαβαν; μήπως δεν το πήραν πρέφα;
αχ, μεγάλη κουβέντα ανοίγεις.
χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ
Απλά δεν ήθελαν, για καθαρά προσωπικούς τους λόγους. Κατανοητό και αποδεκτό και αυτό....
Δημοσίευση σχολίου