Όντως ήταν ένα μεγάλο πανηγύρι.
Όπως θα έπρεπε να είναι ο Αγροτικός Αύγουστος. Που δεν είναι.
Το Σάββατο βράδυ, έγιναν
ταυτόχρονα 2 πολύ ενδιαφέρουσες εσπερίδες. Γιατί προγραμματίσθηκαν ταυτόχρονα; Να
είναι καλά τα νεοκαπετανιλίκια και ο παλαιοπαραγοντισμός. Ποιος θα καπελώσει
ποιόν!
Ήταν εκεί αχλάδια Αργεντινής, ριζο-καλαμποκο-γκοφρέτες Γερμανίας και Βελγίου.
Όλα συσκευασμένα και "βαπτισμένα"
Ελληνικά. Δυστυχώς από μία ομάδα παραγωγών που ευαγγελίζεται τη «βιολογική ανάπτυξη
της Μεσσαράς».
Παρούσα και μία μεγάλη γαλακτοκομική εταιρία που κλείνει τα εργοστάσια της Ελλάδας.
Κέρναγε "αγ...ελάδα". Τα κορόιδα.
Τα δρώμενα που έγιναν μαζεμένα,
ναι ήταν πολύ ενδιαφέροντα πλην όμως πολύ κουραστικά. Κάποια από αυτά γίνονται
τακτικά και χωρίς πολλές φανφάρες.
Περνούν απαρατήρητα. Θα μπορούσαν να γίνονται περισσότερα και πιο τακτικά. Υπό
την αιγίδα των Δήμων ή της Περιφερειακής ενότητας Χανίων. Χωρίς να κοστίζουν
τεράστια ή εξωπραγματικά ποσά. Γνωρίζω
πολύ καλά το θέμα, μιας και έχω συμμετάσχει πολλές φορές σε τέτοιου είδους
δραστηριότητες. Π.χ. παρασκευή πρωινού, από παιδιά ενός ολόκληρου δημοτικού
σχολείου, με βιολογικά προϊόντα.
Όλα αυτά και άλλα πολλά στραβά, από μία έκθεση πανηγυριώτικης αρπαχτής
με χρήματα των ΕΣΠΑ. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Τη κατασπατάληση των Ευρωπαϊκών
πόρων και κονδυλίων. Κάτι όχι πρωτόγνωρο.
Κάποιοι τρώνε καλά και πολλά, κάποιοι άλλοι μοστράρουν από δίπλα ως
σωτήρες. Κρατώντας ψαλίδια. Τζέρτζελο να γίνεται, για να ξεφεύγει από την
αγωνία για το μέλλον του ο κοσμάκης. Και να παραμυθιάζεται. Πληρώνοντας εισιτήριο
3 Ευρώ. Για άλλη μια φορά....
Όσο για το με περίσσια, πλην
ανώφελη τέχνη, σκαλιστό κεφάλι της γραβιέρας που κόντεψε να γίνει το σήμα
κατατεθέν της έκθεσης; Έτσι σκάλιζε
περίτεχνα και ο παππούς μου, τα δικά του
τυριά. Στα χρόνια της άλλης κατοχής. Ύστερα
καθόταν και τα απολάμβανε με το μάτι. Πέθανε από τη πείνα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου