Ψεκάζουμε εμείς. Δεν μας ψεκάζουν…..

Συμβαίνει συχνά.

Πολύ συχνότερα.

Από ότι φανταζόμαστε.

Ή μαθαίνουμε.

Να στέλνουμε στο εξωτερικό αγροτικά προϊόντα και να τα βρίσκουν επιβαρημένα με υπολείμματα φυτοφαρμάκων.

Επικίνδυνων και απαγορευμένων.

Γιατί συμβαίνει να κυκλοφορούν ακόμα προϊόντα επιμολυσμένα από φυτοφάρμακα, οι λόγοι είναι πολλοί.

Τους έχω επισημάνει.

Κατά καιρούς.

Κατά κόρον.

Θα τους πω άλλη μια φορά.

Και ας φανώ μονότονος.

Καταρχήν είναι η έλλειψη τεχνογνωσίας.

Από ένα πολύ μεγάλο μέρος των αγροτών.

Παλιών και νέων.

Επιπλέον είναι η έλλειψη επαγγελματικής τους  ευσυνειδησίας.

Η οποία σε συνδυασμό με την ασυνειδησία των εμπόρων φυτοφαρμακάδων δημιουργεί αυτό το επικίνδυνο  αδιέξοδο.

Και το κράτος;

Εδώ δεν είναι σε θέση να ελέγξει τις παράνομες εισαγωγές φυτοφαρμάκων , από «τρίτες» χώρες.

Επικίνδυνων και απαγορευμένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν έχει θεσμοθετήσει τα ανώτατα όρια υπολειμματικότητας.  

Δεν έχει προχωρήσει στη συνταγογράφηση.

Η σημερινή κυβέρνηση την έχει εξαγγείλει εδώ και πολύ καιρό.

Αυτή τη «συνταγογράφηση».

Που αν εφαρμοστεί όπως την έχουν προτείνει εδώ και πολλά χρόνια.

Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο.

Θα λύσει πάρα πολλά προβλήματα.

Ήταν να ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο.

Και ήμαστε στον  Ιανουάριο.

Τώρα λένε ότι θα φέρουν το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή μέχρι το τέλος του μήνα.

Να δούμε τι έκτρωμα θα είναι και αυτό.

Σαν όλα τα άλλα.

Επίσης ζητούμενο είναι.

Από όλη αυτή την ιστορία.

Τα ακατάλληλα για κατανάλωση αγροτικά προϊόντα.

Που καταλήγουν.

Σε χωματερές;

Διοχετεύονται στην εδώ αγορά;

Ή μήπως τα δίνουν σε ιδρύματα.

Εν είδη μεγαλόψυχης φιλανθρωπίας.