Πριγκι-πόπολα γη...μνα.

Ο πρώτος Υπουργός Γεωργίας που θυμάμαι, ήταν ο «καπετάνιος». Από το ναυτικό καπέλο που φορούσε. Οραματίσθηκε τη πρώτη καλωδιακή, συνδρομιτική, αγροτική και εκπαιδευτική τηλεόραση. Έστησε ένα ολόκληρο κανάλι. Πρόλαβε και το εγκαινίασε με μία πειραματική πανηγυρική εκπομπή. Που ποτέ, δεν την είδε, έστω ένας αγρότης. Μόνο κάτι κολλητάρια του. Δεν πρόλαβε, όπως προγραμμάτιζε, να μοιράσει δωρεάν 400 χιλιάδες αποκωδικοποιητές. Στους αγρότες. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την επαγγελματική κατάρτιση. Των αγροτών.
Στον ανασχηματισμό που προέκυψε, πήρε το τραγιασκάκι του, τη θάλασσα που είχε κάνει και πήγε στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Του ταίριαζε περισσότερο.
Αυτός που τον αντικατέστησε, ήταν ο «φράντζας με το κομοδινί μαλλί και το μόκα-σένιο παπουτσάκι». Ξέγραψε το «εκπαιδευτικό κλπ» κανάλι. Δεν μοίρασε τους αποκωδικοποιητές. Τι τους έκανε ποτέ δεν μάθαμε. Θέλησε όμως, να μοιράσει δωρεάν ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Στους αγρότες. Χρόνια το πάλευε. Όπως πάλευε και τη βιολογική γεωργία. Που στα χρόνια του έκανε τα πρώτα δειλά βήματα της. Μα, ο οραματισμός του για την αναβίωση των αεροψεκασμών με οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα, καταπολέμησης του δάκου, ήταν η προτεραιότητα του. Ρουσφέτι, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Κέρκυρα, ο αεροψεκασμός ενός Δημοτικού σχολείου και μιας ομάδας τουριστών. Πέτυχε διάνα! Δύο σε ένα. Την οικολογική εκπαίδευση στα Δημοτικά σχολεία. Και τον φυσιολατρικό, οικολογικό τουρισμό. Στις εκλογές, οι συμπατριώτες του τον αντάμειψαν ιδιαιτέρως. Αντί αυτού, στη Βουλή έστειλαν τη κ. Γκερέκου.
Τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μοίρασε ο επόμενος. Που αναβάθμισε το Υπουργείο του σε Αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων. Αγχωμένος, από το κυνήγι μιας στοιχειωμένης, γριπιασμένης γαλοπούλας, ανάμεσα σε Οινούσσες - Θεσσαλονίκη - Μ. Βρετανία, μπερδεύτηκε. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, δεν δόθηκαν σε αγρότες. Μόνο αυτοί, που κατάφεραν να πάρουν γνωρίζουν, ακριβώς, το επάγγελμα τους.
Τον αντικατέστησε άρον-άρον, ο «της άαααλλης γεωργίας».Ο κόσμος του επικοινωνιακά πλασμένος. Εργαλείο του ο Agro©ERT. Δηλαδή το απόλυτο τίποτα. Εκτός από τα εκατομμύρια που μοίραζε, εν είδη ρουσφετιών, σε προσκείμενους προσκυνημένους αγροτοσυνδικαλιστές.
Κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών;
· Γλάστρες πήγαιναν στις Βρυξέλλες, φυτά γυρνούσαν.
· Ασχολήθηκαν μόνο με τη διαχείριση κοινοτικών πόρων και τη δήθεν αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων. Χωρίς κανένα απολύτως όφελος για τους πραγματικούς παραγωγούς αγροτικών προϊόντων.
· Η δημιουργία αυλών παρατρεχάμενων κομματικών συμβούλων. Που περιέφεραν, έναντι αδρών αμοιβών, την ασχετοσύνη τους, επί των αγροτικών θεμάτων, στους διαδρόμους των πολλών διαφορετικών διασκορπισμένων υπηρεσιών του Υπουργείου.
· Αδιαφόρησαν ότι το Υπουργείο στεγάζεται σε 15 κτίρια και το οργανόγραμμα λειτουργίας του ήταν άχρηστο.
· Έβγαζαν λόγους χωρίς να λένε κάτι το ουσιαστικό.
· Έγραφαν άρθρα σε Αθηναϊκές εφημερίδες, με παράλληλες χρυσοπληρωμένες διαφημίσεις.
· Εντυπωσίαζαν τους άσχετους των αστικών κέντρων.
· Είχαν χάσει κάθε επαφή επικοινωνίας με τους πραγματικούς συντελεστές του πρωτογενούς τομέα.

Οι παραμυθιαμένοι αγροτικοί τους υπήκοοι, χειροκροτούσαν πάντα με ενθουσιασμό.
Με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, κάτι θα αλλάξει.
Από μόνο του.
Αμ δε!
Και ιδού τα αποτελέσματα…..