Ένας ...Σόμπολος παρακαλώ!

Από τη προηγούμενη εβδομάδα, ξεκίνησα να μαζεύω ελιές. Για αυτό ψιλοχάθηκα! Πιο συγκεκριμένα ραβδίζω, ότι άφησε ο δάκος και ο δυνατός αέρας
Δεν έχω τα πολλά δέντρα, μα κάποια από αυτά είναι αρκετά δύσκολα. Τα φύτεψαν οι Βενετσιάνοι, άρα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως μνημεία, τα πήραν οι Τούρκοι, κληρώθηκαν στο παππού μου μετά τη προσφυγιά της Μικρασιατικής καταστροφής, πέρασαν στο πατέρα μου και από εκείνον σε μένα. Θεριά πανύψηλα! Κάθε χρόνο κόβω κλαδιά, κορμούς, τους κατεβάζω μπόι και όλο τον ακατέβατο έχουν.

Σε μια από αυτές, που … κούρεψα προχθές, βρήκα μία φωλιά.

Αυτή των φωτογραφιών. Με ένα γερό αυγό πάπιας μέσα. Ήταν ποντικοφωλιά Η πάπια είχε τη φωλιά της στη ρίζα του δέντρου, αργά την άνοιξη. Πως βρέθηκε το αυγό, από τη φωλιά της πάπιας που ήταν στο χώμα, πάνω στο δέντρο και μέσα στη φωλιά του ποντικού; Και μάλιστα γερό, δηλαδή αφάγωτο, ε; Η πάπια δεν το έβαλε. Χέρι ανθρώπινο δεν το έπιασε. Επομένως, το … βούτηξαν οι ποντικοί.

Δεν είδα πότε και πως. Αυτόπτες μάρτυρες, ανάλογων περιστατικών, λένε ότι: ένας από τους ποντικούς ξαπλώνει ανάσκελα, του βάζουν οι άλλοι το αυγό στη κοιλιά, το αγκαλιάζει με τα πόδια του και αρχίζουν να τον τραβάνε από την ουρά. Το γεγονός ότι η φωλιά απείχε από το χώμα γύρω στα 4 μέτρα και παρά το ότι ο κορμός δεν ήταν δύσκολος, ήταν μεγάλο κατόρθωμα που το αυγό έφτασε γερό εκεί πάνω.

Και γιατί δεν το έφαγαν; Υποθέτω ότι δεν πρόλαβαν. Ή τους εξολόθρευσαν ένα από τα 4 (2 ζευγάρια) γεράκια, που είναι στη περιοχή, ή έφαγαν ποντικοφάρμακο Που βάζουν πολύ συχνά οι γείτονες στα παρακείμενα κοτέτσια τους….