Ντρέπομαι……

Σήμερα έγινε η προγραμματισμένη από καιρό, εθελοντική αιμοδοσία, των μελών και των φίλων του Συνεταιρισμού Παραγωγών Καταναλωτών Οικολογικών Προϊόντων «γαία», σε συνεργασία με το Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών «Άγιος Ιωάννης».

Οι προετοιμασίες ήταν πολλές. Και από τις δυο μεριές. Αφίσες. Ανακοινώσεις που μοιράστηκαν χέρι-χέρι, που δημοσιεύθηκαν στο τοπικό τύπο. Προσωπικές επαφές. Τηλεφωνήματα. Αποστολή δεκάδων ατομικών ή ομαδικών ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Αναρτήσεις εδώ, εκεί και αλλού στο διαδίκτιο. Διαφήμιση στη «Νέα Τηλεόραση».

Επειδή.   

Εμείς, οι παραγωγοί και καταναλωτές, των βιολογικών προϊόντων, οικολόγοι ή μη, θεωρούμε εαυτούς, ως «κοινωνικά ευαισθητοποιημένους και αλληλέγγυους». Περίμενα, από ένα σύνολο περίπου 220 μελών και, δεν ξέρω και εγώ πόσων ακόμα, «φίλων» (πελατών), συμπεριλαμβανομένων των μελών του Εποπτικού - Διοικητικού Συμβουλίων και των εννέα εργαζομένων, ότι θα υπάρχει συμμετοχή.

Ήμουν αφελής.

Ήρθαν μόνο δέκα έξι άνθρωποι!!!!!!!!!!!!!!!!

Οι περισσότεροι ήταν μέλη του Συλλόγου των εθελοντών Αιμοδοτών.  Οι υπόλοιποι ήταν ένα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, ένα απλό μέλος, ένας πελάτης της «γαία» και 3-4  που το είδαν στο διαδίκτιο.

Πράξη Ανθρωπιάς;

Αλληλεγγύης;

Πολιτισμός;

Προσφορά ζωής;

Αυτά για τους άλλους.

Όχι για μας.

Τουλάχιστον στη πράξη.

Γιατί από θεωρίες;

Εκατομμύρια ώρες να κουβεντιάζουμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις.
Και αν δεν συμφωνούμε, να πετάμε τις δικές μας απόψεις σαν πατσαβούρες στα μούτρα εκείνων που έχουν διαφορετικές.

Θα μου πει κάποιος, εντελώς κυνικά.

Που θα το πει.

Τι παραπονιέσαι; Έγινε  το σχετικό τζέρτζελο. Βγήκατε στις τηλεοράσεις. Σας είδε κόσμος. Έγραψαν για σας οι εφημερίδες. Διαφημιστήκατε αρκετά. Και τζάμπα.  Θα σας έρθουν πελάτες. Θα αυξήσετε τις πωλήσεις σας.

Και εγώ απαντώ ευθέως και χωρίς περιστολές και αναστολές.

Για αυτό είμαστε κακομοίρηδες.

Για αυτό είμαστε σε κρίση.

Κρίση Αξιών.

Δεν έχουμε ανθρωπιά. 
Κολοπαιδαράδες.

Γιατί αν είχαμε, θα ήμασταν αλλιώς.

Μπορεί όχι πλούσιοι, μα τουλάχιστον δεν θα ήμασταν σε αυτό το χάλι.

Έχω, λοιπόν,  άδικο που ντρέπομαι;