17 Δεκεμβρίου 1973, στο Α Γυμνάσιο Χανίων.

Στη τάξη από το πρωί, η ατμόσφαιρα ήταν κάπως περίεργη. Νευρική. Δεν έφταιγε το δύσκολο πρόγραμμα της ημέρας. Ή η αυστηρότητα των καθηγητών που θα έκαναν μάθημα. Κάτι άλλο ήταν. Πριν την έναρξη των μαθημάτων, αλλά και στο πρώτο διάλειμμα, κανείς δεν είχε όρεξη για παιχνίδια. Ή πειράγματα. Μόνο κάποιες μικρές παρέες μιλούσαν ψιθυριστά.

Στη πρώτη ώρα η φιλόλογος, στα αρχαία Ελληνικά, παραδόξως δεν εξέτασε κανένα. Απλά προχώρησε παρακάτω. Το ίδιο έγινε και τη 2^η ώρα. Με το μαθηματικό. Όσο πρόλαβε. Όσο κράτησε το μάθημα του. Γιατί συνέβη κάτι που το διέκοψε κακήν κακώς.

Στη μεσαία σειρά, στο τρίτο θρανίο, δηλαδή κάπου στη μέση της αίθουσας, καθόταν ο Ιάκωβος. Ένας μαθητής από τη φύση του νευρικός. Με όλους τσακωμένος. Πάντα έτρωγε τα νύχια του και όση ώρα καθόταν στο θρανίο του, κουνούσε νευρικά πότε το ένα πόδι και πότε το άλλο, πέρα δώθε.

Ενώ ο καθηγητής έγραφε στο πίνακα, ακούστηκε ένας θόρυβος. Περίεργος. Από το πάτωμα. Ταυτόχρονα μία αποπνιχτική βρώμα  άρχιζε  να απλώνετε  στην αίθουσα. Ο καθηγητής γύρισε ξαφνιασμένος. Είδε γουρλωμένα μάτια, εκφράσεις αηδίας και κάποιους,  που με το ζόρι προσπαθούσαν να μην γελάσουν. Στο πάτωμα ένα πλακάκι βγαλμένο από τη θέση του και κάτι περίεργα, σιχαμένα πασαλείμματα γύρω γύρω.

Τι είχε γίνει;

Έτσι όπως κούναγε τα πόδια του ο Ιάκωβος, ξεκούνησε από τη θέση του ένα πλακάκι. Το οποίο, κάποιοι άλλοι είχαν φροντίσει να το ξεκολλήσουν νωρίτερα και να βάλουν από κάτω κόπρανα. Πολλά κόπρανα. Ύστερα  έβαλαν πάλι το πλακάκι στη θέση του. Με το πέρα δώθε του ποδιού, δεν ήθελε και πολύ να ξεκολλήσει και να γίνει η σχετική επάλειψη στο πάτωμα με το … ειδικό υπόστρωμα!

Μέχρι να καταλάβει ο καθηγητής τι είχε γίνει, η ατμόσφαιρα στη τάξη είχε γίνει αποπνιχτική. Έδωσε θέλοντας και μη την εντολή να βγουν όλοι έξω. Βούτηξε τον Ιάκωβο, τον πήγε στο Διευθυντή και έβαλαν τη καθαρίστρια να καθαρίσει τη τάξη.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και μία μία οι υπόλοιπες τάξεις έβγαιναν και αυτές έξω. Ο λόγος; Κάποιοι μαθητές έσπαγαν αμπούλες κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Τα μαθήματα σταμάτησαν. Το σχολείο γέμισε ασφαλίτες. Φώναξαν και κάποιους μαθητές στο γραφείο του Διευθυντή. Τους ύποπτους. Και απαγόρευσαν στους άλλους μαθητές να μπουν στις τάξεις.  Αργότερα και νωρίτερα από τη κανονική λήξη της ώρας των μαθημάτων έδωσαν εντολή να φύγουν οι μαθητές και να πάνε στα σπίτια τους.