Πιθανό και απίθανο.

Κουβαλάς κοπριά.

Ανοίγεις λάκκους.

Τους γεμίζεις με τη κοπριά.

Σκεπάζεις με χώμα.

Απλώνεις τα λάστιχα ποτίσματος.

Απλώνεις το νάιλον για τα χόρτα.

Φυτεύεις σε κάθε τρύπα.

Σπόρους.

Γλυκοκολοκύθας.

Μετά από λίγες ημέρες.

Χαίρεσαι.

Οι κόποι απέδωσαν.

Οι σπόροι φύτρωσαν.

Όλοι.

Πάς κάθε μέρα.

Τις καμαρώνεις.

Που μεγαλώνουν γρήγορα.

Χωρίς πρόβλημα.

Ώσπου μια μέρα.

Τις βλέπεις σε αυτό το χάλι.

Τέτοιο πράγμα.

Δεν το έχεις ξαναδεί.

Ψάχνεις να δεις.

Να βρεις.

Τι μιαρό το έκανε.

Δεν βρίσκεις κάτι.

Μόνο κάτι μυρμήγκια.

Λίγο πιο μεγάλα από τα συνηθισμένα.

Μπα, δεν μπορεί.

Λες.

Την άλλη μέρα.

Ξαναπάς.

Οι γλυκοκολοκύθες έχουν εξαφανιστεί.

Τα μυρμήγκια όμως εξακολουθούν να είναι εκεί.

Τι κάνεις;

Ρίχνεις λίγο θειάφι.

Σκόνη.

Για να τα διώξεις.

Και φυτεύεις ξανά.

Από τη καβάτζα ασφαλείας.

Και περιμένεις……