Με τη Σοφία γνωριζόμαστε από παιδιά. Οι πατεράδες μας ήταν φίλοι. Εκτιμούσαν πολύ ο ένας τον άλλον. Δεν μπορούσε και με εμάς να γίνει διαφορετικά. Συνεργαστήκαμε αρμονικότατα από το 1994 και μετά. Στα «χρυσά χρόνια» του Πολιτιστικού εξωραϊστικού Συλλόγου Κόκκινου Μετοχιού «Άγιος Παντελεήμονας».Μπορεί να διαφώνησα στο παρελθόν με τις επιλογές της, ως προς τα πρόσωπα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τα οποία συνεργάστηκε κατά καιρούς. Της έβγαλα, και εξακολουθώ να το κάνω, το καπέλο. Γιατί είχε ένα μοναδικό αγωνιστικό τρόπο, να τους επιβάλει το δικό της. Αυτό το χάρισμα είναι μοναδικό.
Δεν την εκτιμώ όμως μόνο για αυτό. Την εκτιμώ γιατί είναι Άνθρωπος.
Το ίδιο όπως και εγώ…
Υ.Γ : Από τη τελευταία παράγραφο, του σημειώματος της, λείπει μία λέξη. Είμαι σίγουρος ότι δεν την έβαλε από σεμνότητα. Τη βάζω εγώ: «ανιδιοτελώς» …..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου