Φανερά δείπνα.

Τα τραπεζώματα ήταν φαινόμενο της προεκλογικής περιόδου των Δημοτικών εκλογών του 2006. Φίλοι καλούσαν άλλους φίλους και γνωστούς. Για να γνωρίσουν, μεταξύ κιοφτέ, τζατζικιού και παϊδακιού, τον εξαίρετο, τον ξεχωριστό οραματιστή υποψήφιο που υποστήριζαν. Είτε γιατί ήταν συγγενής τους, είτε γιατί του είχαν «υποχρέωση». Για τις «εξυπηρετησούλες»!
Τραπεζώματα έγιναν και τώρα. Πολύ περισσότερα. Με μια μικρή πλην όμως ουσιαστική διαφορά. Ο ίδιος ο υποψήφιος τραπέζωνε τους υποψήφιους ψηφοφόρους του. Λόγω της οικονομικής κρίσης. Σχεδόν κάθε βράδυ και διαφορετικό φαγοπότι. Με διαφορετικούς καλεσμένους, σε διαφορετικά ταβερνάκια της περιοχής. Τα οποία βεβαίως ανάσαναν οικονομικά. Στους γείτονες έμενε η τσίκνα!
Υπήρξε υποψήφιος, που μοίραζε στους ταβερνιάρηδες, κολλαριστά 500άρικα, χωρίς να καταδέχεται τα ρέστα. Επιδεικτικά!
Βεβαίως αυτά τα έξοδα, δεν θα φανούν στις προεκλογικές δαπάνες αυτών των υποψηφίων.
Δεν μπορώ όμως να μην ρωτήσω.
Επειδή οι περισσότεροι εκλέγονται πολλά χρόνια πριν και ξαναβγήκαν με άνεση, μιας και κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις.
Τα έξοδα των τσιμπουσιών, για το «ψήσιμο» των ψηφοφόρων προέρχονται από προηγούμενες «εισπράξεις» ή είναι από εκείνες που θα γίνουν τα επόμενα 4 χρόνια;
Τι ρωτάω ο αφελής, ε;