Όταν.
Εισπράττω.
Μία απόρριψη.
Δημόσια.
Τι κάνω;
Φοράω μαύρα γυαλιά;
Για να κρύψω το κλάμα;
Μαύρη γραβάτα;
Για να κρεμαστώ;
Κορακίσια καούκα;
Εν είδη πλερέζας;
Όχι!
Απολαμβάνω.
Σαν μικρό παιδί.
Τη λύτρωση.
Και τη τιμή.
Γιατί είναι τιμή.
Να σε απορρίπτουν κάποιοι άνθρωποι.
Τέτοιοι άνθρωποι.
Τέτοιοι άνθρωποι.
Και με το τρόπο.
Που το κάνουν.
Τη σημερινή εποχή.
Τελικά…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου