Τόσο απλά, τόσο ανέξοδα……

Τους εννέα μήνες  που ασκούσα το πρώτο μου Προεδριλίκι.

Στο Σωματείο Πωλητών λαϊκών αγορών.

Πριν 15 χρόνια.

Είχα συντάξει ένα υπόμνημα.

Εφτά σελίδων.

Κατέγραφα όλα τα προβλήματα.

Που αντιμετώπιζαν οι λαϊκές αγορές.

Και πρότεινα λύσεις.

Το είχα περάσει από την έγκριση του ΔΣ.

Και το είχαμε παραδώσει.

Όλο το ΔΣ.

Στον τότε Αντινομάρχη Τζατζάνη.

Στο Αντιδήμαρχο Καρεφυλάκη.

Ο Τζάνακας, ως Δήμαρχος,  δεν μας είχε καταδεχτεί.

Στον Διευθυντή Του Τμήματος Εμπορίου Βλάση Μανουσάκη.

Και στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων.

Με 2 παραστάσεις μου.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που είχα καταγράψει.

Και που ενοχλούσαν, τους κατοίκους των περιοχών που γινόντουσαν οι λαϊκές αγορές ήταν τα σκουπίδια.

Ζητούσα λοιπόν και το κατάφερα, 

με τη 2^η παρουσία μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, 

σε αντιστάθμισμα των τελών που πληρώναμε στο Δήμο, 

να παρέχεται σε κάθε πωλητή, 

μία σακούλα σκουπιδιών.

Σε κάθε λαϊκή.

Υποχρέωσα δε τους λαϊκατζήδες, να μην αφήνουν σκουπίδια φεύγοντας.

Σαφώς το πρόβλημα λύθηκε.

Για πόσο κράτησε δεν ξέρω.

Γιατί, εν τω μεταξύ παραιτήθηκα.

Δεν άντεξα.

Τον πόλεμο.

Από τους 70 παράνομους πωλητές.

Επί συνόλου 220 λαϊκατζήδων.

Και του Βλάση.

Θεός σχωρέστονα. 

Γιατί σας τα γράφω;

Τα θυμήθηκα χθες το σούρουπο.

Που πέρασα από την Οδό Κολοκοτρώνη.

Το πρώτο κομμάτι της νέας περιαστικής αρτηρίας.

Παράλληλη και νότια   της  Γογονή.

Ανάμεσα σε Κουμπέ και Κόκκινο Μετόχι.

Εκεί που γίνεται κάθε Τρίτη πρωί η λαϊκή.

Και είδα αυτό το χάλι.

Που βεβαίως σήμερα το πρωί στις 10 που πέρασα δεν υπήρχε.

Υποθέτω, ότι το ίδιο χάλι θα υπάρχει και στις άλλες λαϊκές.

Μετά τη λήξη τους.....