Της …. Ψηφοπηγής.

  

Σήμερα είναι η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής.

Γιορτάζει το μοναστήρι της Χρυσοπηγής.

Μετά της εμποροπανηγύρεως.

Στη γειτονιά μου.

Όπως κάθε χρόνο, μαζεύει πολύ κόσμο.

Από τη παραμονή κιόλας.

Όπου γίνεται το έλα να σμπρωχτείς.

Αυτό το γνωρίζουν.

Σαφώς.

Οι χρόνιοι.

Τοπικοί άρχοντες.

Σύμβουλοι και παρασυμβουλάτορες.

Ξαμολήθηκαν λοιπόν από νωρίς.

Πλυμένοι.

Χτενισμένοι.

Με τα καλά τους.

Χαμόγελα.

Και ρούχα.

Δεν γνωρίζω αν προσκύνησαν.

Το εικόνισμα της Παναγίας.

Αλλά τη χάρη του λαού.

Τη λάτρεψαν.

Εν όψει εκλογών.

Πέθαναν από νωρίς.

Στο ποδαρόδρομο.

Πάνω κάτω.

Μέσα έξω.

Αγκαλιές.

Φιλιά.

Χειραψίες.

Επιφωνήματα.

Χαχανητά.

Οικειότητες.

Πρόσχαρες κουβεντούλες.

Υποσχέσεις.

Κοκορέματα.

Μόνο μία έκανε την εξαίρεση.

Λόγω ηλικίας.

Και ας παλιμπαιδίζει.

Ως μπεμπέκα.

Ξανθιά.

Την άραξε στο εσωτερικό προαύλιο του Μοναστηριού.

Και δεν το κούνησε ρούπι.

Ούτε η ηγουμένη.

Επί της υποδοχής να ήταν.

Όταν ο κόσμος αραίωσε πολύ.

Η βραδιά θεωρήθηκε πιθανώς πετυχημένη.

Στην συγκομιδή  των ψήφων

Από όλους.

Και την άραξαν.

Ο κάθε ένας και αλλού.

Στις ημιπαίθριες σουβλακερί.

Γιορτάζοντας τα … προνίκια.

Με τους παρατρεχάμενους τους.

Βέβαια.

Έχουν και από αυτούς.

Φανατικούς μάλιστα.

Από τη δεκαετία του 90 που εκλέγονται όλοι.

Μια προίκα.

Τέτοια προίκα.

Τη διαθέτουν.

Πίνοντας  μπυρόνια. 

Και του χρόνου. 

Στα σπίτια τους....