Και η επ-ανάσταση.

Κοντά στα στα 90 της, κρατιόταν  καλά.

Κάθε μέρα,  πρωί πρωί πήγαινε στο ΚΑΠΗ.

Τα Σάββατα κατέβαινε στη λαϊκή.

Σέρνοντας το καροτσάκι της.

Τις Κυριακές και όλες τις σκόλες, πήγαινε στην εκκλησία.

Πάντα με τα πόδια.

Από κοντά ο Μανώλας της.

Μπροστάρης.

Κοτσονάτος κοτσονάτος.

Άμα καμιά φορά τον καθυστερούσε.

Τη βλαστήμαγε.

Τη Μεγάλη Τετάρτη πήγε να ταΐσει τις κότες της.

Εκεί έμεινε.

Από εγκεφαλικό.

Ούτε κιχ δεν πρόλαβε να βγάλει.

Εκείνος τη βρήκε.

Αφού πρώτα ξεσήκωσε τη γειτονιά.

Με τις αγριοφωνάρες του.

Και τα γαμοσταυρίδια του.

Ήθελε να του φτιάξει καφέ.

Χθες την έθαβαν.

Οι κόρες.

Οι γαμπροί.

Τα εγγόνια.

Την έκλαιγαν.

Ο Μανώλας γελούσε.

Ήταν χαπακωμένος.

Με ηρεμιστικά.

Το πρωί.

Πριν τη κηδεία.

Τον είχαν δει.

Οι γειτόνισσες.

Να πηγαίνει στο ΚΑΠΗ.

Κλαίγοντας……