Βεβηλώσεις μνήμης.

Έχει πέσει πολύ θανατικό.

Αυτές τις ημέρες.

Στη γειτονιά μου.

Αυτό που με στεναχωρεί.

Βεβαίως,  είναι ότι αποχαιρετούμε κάποιους συνανθρώπους μας,  που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήμαστε συνδεδεμένοι σε πολλά πράγματα.

Μα περισσότερο όμως.

Ότι μέσα στη στεναχώρια μας πρέπει να φάμε στη μάπα.

Το θεαθήναι των υποψηφίων.

Το οποίο σαν θέαμα μόνο αναγούλα μπορεί να φέρει.

Ειδικά όταν περιμένεις στην ουρά.

Για τα συλλυπητήρια προς τους συγγενείς.

Και έχεις μπροστά σου.

Έναν πρώην Δήμαρχο.

Που κατεβαίνει ως υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος.

Και έναν νυν Δήμαρχο που είναι ξανά υποψήφιος ως Δήμαρχος.

Χαιρετούν και ζητούν αμέσως μετά το «ζωή σε σας, τα συλλυπητήρια μου», την ψήφο των συγγενών.

Έτσι.

Στη ψύχρα.

Στυγνά.

Ντροπή;

Έλα μωρέ!