Αριβε-ρντέ-τσι!

Αφού δεν μας αρέσει εδώ.

Και δεν θέλουμε τη νέα χρονιά.

Φοβούμενοι για τα χειρότερα.

Δεν την κάνουμε ...

... για αλλού;

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και...

....και ότι βρέξει ας κατεβάσει!

Το κώμα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ήταν 12 Δεκεμβρίου 1916. Μία τελετή έλαβε χώρα στην Αθήνα. Παρόντες, πλήθος ιεραρχών, μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Αθηνών, κρατικοί αξιωματούχοι και χιλιάδες απλού λαού. Ήταν συγκεντρωμένοι μπροστά σε έναν μεγάλο λάκκο, στο κέντρο του οποίου δέσποζε το ομοίωμα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Στη κορυφή του ομοιώματος στεκόταν ένα κρανίο ταύρου.

«Ελευθερίω Βενιζέλω επιβουλευθέντι την βασιλείαν και την Πατρίδα και καταδιώξαντι και φυλακίσαντι Αρχιερείς, ανάθεμα έστω» είπαν τα μέλη της ιεραρχίας εν χορώ. Τότε οι πιστοί άρχισαν να πετούν στο λάκκο κομμάτια μαρμάρων και πέτρες. Επαναλαμβάνοντας τα λόγια όσο διαρκούσε ο λιθοβολισμός. Μέχρι που σχηματίσθηκε ένας τεράστιος σωρός.

Πριν από τα Χριστούγεννα διανεμήθηκε, με τις ευλογίες της Ιεράς Συνόδου, στις εκκλησίες της χώρας, ένα φυλλάδιο με τίτλο «Προς το λαό». Με το οποίο ασκούσαν «κριτική» στους πολιτικούς για την οικονομική πολιτική. Παραβλέποντας την «ιερή ισοβιότητα» τους και τις ρεμούλες των δισεκατομμυρίων Ευρώ στην «Αλληλεγγύη».

Δεν μπορώ να καταλάβω, τι είδους επανάσταση μπορεί να κάνει μία παραχορτασμένη Ιεραρχία. Αυτό που μπορώ, όμως, να καταλάβω είναι, ότι ακόμα και σήμερα διαθέτουμε εν αφθονία «πεφωτισμένους» Ιεράρχες.

Πολιτικοί σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν υπάρχουν σήμερα. Διότι αν υπήρχαν, θα ήμασταν αλλιώς….

ΠΡΟΣΕΧΩΣ:ΣΕΙΣΜΟΣ!

Ε-Ε-Ε-ΕΡΧΕ-ΤΑΙ!

Λου-κου-μαδάκια!

Συνήθως οι λουκουμάδες συνοδεύονται από σιρόπι ή μέλι, κανέλα και σισαμάκι.

Αυτοί εδώ τι δουλειά έχουν να συνοδεύονται από φρέσκια ρίγανη;

Μα δεν είναι λουκουμάδες!

Είναι φρεσκότατες πατατούλες, που μόλις έχουν βγει από το χώμα.

Πλύθηκαν καλά - καλά για να φύγει το χώμα και τηγανίστηκαν σε λάδι ελιάς.

Να τρως και η νοστιμιά στον ουρανίσκο, να χτυπάει … παράδεισο!

Το ίδιο νόστιμες, είναι και ψητές στο φούρνο σκέτες ή με κρέας.

Ένας μεζές, μόνο για τους μερακλήδες.

Δηλαδή για αυτούς που ξέρουν να τρώνε.

Και που δεν κάνουν δίαιτα.

Όπως μερικές - μερικές φιλενάδες….

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Σκούπα!

Παλιές εφημερίδες. Διαβασμένες, που για κάποιο λόγο, ήθελα να κρατήσω. Αδιάβαστες που δεν πρόλαβα να διαβάσω και ξεχάστηκαν. Αποκόμματα εφημερίδων. Περιοδικά. Κόμικς. Σημειώσεις. Φάκελοι. Ημερολόγια. Βιβλία. Έγγραφα. Άλμπουμ με φωτογραφίες. Χύμα φωτογραφίες. Χάρτες. Δίσκοι βινυλίου. CD. DVD. Και τέλος κάποιες ξεχασμένες τσόντες.
Όλα αυτά, ατάκτως μπερδεμένα. Ξεκίνησαν να πιάνουν χώρο πρώτα στη βιβλιοθήκη. Ούτε που θυμάμαι από πότε. Όταν γέμισε η βιβλιοθήκη, άρχισα να τα βάζω δίπλα, στο εντοιχισμένο ντουλάπι. Από το ντουλάπι, ξεχείλισαν και έπιασαν το ντιβανομπάουλο με τα προικιά της μητέρας μου. Όταν άρχισαν να απλώνουν και στο τραπέζι, το πήρα απόφαση. Έπρεπε να ξεσαβουρώσω. Να μου λείψει και η γκρίνια. Είχα δώσει ρητή εντολή. «Δεν θα τα πειράζετε. Αν χάσω κάτι αλίμονο σας». Και δεν τα πείραζαν.
Περίμενα να χειμωνιάσει. Και τη προηγούμενη εβδομάδα που ο καιρός προσφερόταν, άρχισα. Τρεις ολόκληρες μέρες ξεσκάρτιζα και πετούσα. Πετούσα αβέρτα. Βρήκα δίσκους ξεχασμένους. Βιβλία χαμένα. Φωτογραφίες που έδειχναν άλλες παλιές καλές εποχές.
Αφού τέλειωσα, μετά από 3 μέρες, με είχε φάει η σκόνη. Και η κούραση. Ήμουν όμως χαρούμενος. Ικανοποιημένος. Έπρεπε όμως να καθαρίσω. Έβαλα τη σκούπα. Την ηλεκτρική, Κάπου ζορίστηκε και τα … έφτυσε. Πρώτα χάλασε ο διακόπτης του ΟΝ-ΟΦ. Τον κόλλησα με μία μονωτική ταινία, μα δεν έγινε τίποτα. Πριν πει η σκούπα «τετέλεστε» την παρακάλεσα, να φωνάξει βοήθεια στις φιλενάδες της. Σε αυτές που έτρεχε όταν το είχαν και εκείνες ανάγκη. Όλες μα όλες αρνήθηκαν. Δεν μπορούσαν. Είχε χαλάσει και σε αυτές ο διακόπτης. Τέτοια … διακοπτήτιδα. Λες και έπεσε πανδημία! Μόνο μία ήταν, σπαστικά ειλικρινής. Απάντησε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει, επειδή το βουρτσάκι της είναι μόνο για μάρμαρα και γρανιτένια πλακάκια. Και όχι για απλά πατώματα. Ναι η ψηλομύτα!
Τι να κάνω, έπιασα ξεσκονόπανο, σκούπα και φαράσι. Αφού τη μούντζωσα πρώτα. Πολλές φορές. Και για τις «φιλενάδες» που είχε. Έφαγα άλλη μια μέρα, για να γίνουν όλα λαμπίκο. Κρέμασα και καθαρές υφαντές, στον αργαλειό, κουρτίνες. Έβαλα και τα απαραίτητα ασορτί σεμεδάκια εκεί που έπρεπε. Αν ήθελα, ας έκανα και αλλιώς. Ο κέρβερος ήταν στη πόρτα και σπαθόκοβε!
Όχι στο καπάκι του πικ-άπ, δεν έβαλα σεμεδάκι. Έβαλα όμως στο πλατό του πικ-απ, έναν αγαπημένο δίσκο που τον είχα χάσει και τον βρήκα. Το “close to the edge” των Yes. Δυνατά. Κάθισα στο ντιβανομπάουλο και ξεφύλλισα πανευτυχής ένα βιβλίο που είχα χρόνια να το δω. Τους «Κροκανθρώπους» του Νικόλα Άσημου. Που το είχα αγοράσει στις αρχές της δεκαετίας του 80 από τον ίδιο, στα Προπύλαια.
Μου είχε λείψει όλο αυτό. Να ακούω μουσική και να διαβάζω αγαπημένα βιβλία. Αραχτός.....
Καλά Χριστούγεννα!

Του … τσερατά το μιαρό.

Αξημέρωτα και σήμερα βρέθηκα στα χωράφια. Για το φρεσκότατο σπανακάκι τους, το επιούσιο. Τι πάει να πει Κυριακή. Κυριακή ξε-Κυριακή, οι αργίες, αυτές τις ημέρες, είναι πολυτέλεια. Ούτως ή άλλως. Με κρίση και χωρίς. Τελειώνοντας, εκεί γύρω στις 9 και φεύγοντας, τον είδα.

Ήταν ένας σούπερ αδέσποτος σαλίγκαρος, στο καπάκι της μηχανής του αυτοκινήτου. Σερνόταν αφήνοντας πάνω στη λαμαρίνα το γλοιώδες σάλιο του. Βαρέθηκε τα ξινό-τρίφυλλα και τα λοιπά πρασινολοϊδια. Και την έκανε για το, τσάμπα πληρωμένο, μεταλλικό φανταχτερό πράσινο χρώμα της λαμαρίνας.
Επειδή δεν είναι κατάσταση αυτή, με τα αδέσποτα , αυθάδη σαλιγκάρια, θα ετοιμάσω πολλά υπό-μνήματα. Με πολλούς και διαφορετικούς αποδέκτες.
Το πρώτο θα το στείλω στους νέους μας Δημάρχους, Αντιδημάρχους και Δημοτικούς συμβούλους. Τουλάχιστον σε αυτούς που υποστήριξα. Τόση υποστήριξη θα πάει χαμένη;
Αμέσως μετά τη δημιουργία του δημοτικού κυνοκομίου, να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός χοχλιδοκομείου. Για να μαζευτούν εκεί όλα τα αδέσποτα σαλιγκάρια, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν στο ελάχιστο οι ενοχλήσεις και οι ζημιές που προξενούν. Τα χοχλιδοκομεία αυτά μπορούν να μετατραπούν πολύ εύκολα σε εκτροφεία και τα σαλιγκάρια να πωλούνται στους μερακλήδες του μπουμπουριστού. Τρελές ‘κονόμες λέμε!
Επειδή δεν γνωρίζω τις αρμοδιότητες των Αντιπεριφερειαρχών και του Περιφερειάρχη, θα τους παρακάμψω. Ας με συγχωρέσουν.
Ένα άλλο υπό-μνήμα, θα στείλω στη κ. Τίνα Μπίρ-μπίλη. Και στον συναρμόδιο Υπουργό, που δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι, μα θα τον βρω.
Είναι απαράδεκτο, να επιτρέπεται η κυκλοφορία πάσης φύσεως αυτοκίνητων με πράσινο – έστω μεταλλικού – χρώματος, στις εναπομείνασες εξοχές. Προκαλούν, στα διάφορα ωφέλιμα και επιβλαβή μιαρά της φύσης, παραπλανήσεις. Πρέπει να απαγορευτεί άμεσα αυτό το χρώμα στα αυτοκίνητα.
Ο Παναθηναϊκός και η Ανάπτυξη, το πράσινο χρώμα πρέπει να το κατοχυρώσουν, ως αποκλειστικά δικό τους. Να μην μπορεί να το χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε. Ειδικά ο Παναθηναϊκός, αφού δεν μπορεί να κατοχυρώσει κάτι άλλο. Για παράδειγμα το πρωτάθλημα Ευρώπης, μιας και το Ελληνικό δεν το καταδέχεται. Θα στείλω και σε αυτούς υπό-μνήμα. Αλήθεια ποιος είναι φέτος Πρόεδρος στο Παναθηναϊκό;
Φυσικά δεν θα αφήσω τις Οικολογικές – Περιβαλλοντικές και φιλοζωϊκές οργανώσεις παραπονεμένες. Επιτέλους πρέπει να ασχοληθούν και αυτές με κάτι σημαντικό και ουσιώδες.
Α, να μη ξεχάσω να βάλω στο παιχνίδι και την «Ένωση Καταναλωτών Χανίων», της κας Μελάκη.
Όχι στους αγροτοσυνδικαλιστές δεν θα στείλω.
Γιατί να τους ξυπνήσω;
Δεν ξέρω, να στείλω ένα και στον Άγιο Βασίλη;

DO-XO-BUS? *

(Η φωτογραφία είναι «κλεμμένη» από τα «Χανιώτικα Νέα» της Δευτέρας.)

Ο φίλτατος Γιάννης, μάγειρας του ΜΑΪΧ, που φρόντισε για το γεύμα του Πρωθυπουργού και των συνοδών του τη περασμένη Κυριακή, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης τους στο ΜΑΪΧ, συστήνει τα βρασμένα αγριοράδικα στο κ. Παπανδρέου. Που είναι μέσα στη πήλινη μεγάλη γαβάθα.

Εκείνος, ακούγοντας μετά μεγάλης προσοχής, στέκεται σούζα! Λες και είχε απέναντι του την Αγγέλα και το τρίο Στούτζες της κακομοιριάς μας. Ταυτόχρονα.
Όχι τον ταπεινό παραγωγό του αγριοράδικου δεν τον σύστησε ο Γιάννης. Δεν ήταν απαραίτητο. Ο Πρωθυπουργός τον ήξερε και … από εχθές.
ΥΓ: Προσέξτε τη λεπτεπίλεπτη και ντελικάτη κυρία Μιλένα Αποστολάκη, με τι λαχτάρα κοιτά τα εδέσματα…..
(*Μετάφραση: Ουρλιάζετε στο μπάνιο;)

Βρε, που μας πάνε!

Τη προηγούμενη Παρασκευή το βράδυ, φύσηξε αέρας. Δυνατός και παγωμένος. Αέρας ενός φυσιολογικού καιρού. Που άργησε λίγο να έρθει μα ήρθε. Έκανε αρκετές ζημιές. Ευτυχώς μικρές. Βοήθησε και η δυνατή βροχή ή το χιονόνερο. Έσπασαν μερικά κλαδιά, και κάποια από τα κηπευτικά ξάπλωσαν στο χώμα.

Όπως ο μαϊντανός

Η ραδίκα.

Και τα μαρούλια.

Όμως.

Ένας άλλος άνεμος, διαφορετικός χτύπησε στην αυλή του σπιτιού μου, εκείνο το βράδυ. Εκεί που έκοβε ο άλλος. Ένας επικίνδυνος αέρας, φαινόμενο του πολύ κακού μας καιρού. Δυνατός, ύπουλος και βρώμικος. Σήκωσε τα πανιά με τα οποία είχα σκεπάσει τις παραγγελίες, που έπρεπε να παραδώσω το Σάββατο πρωί - πρωί. Μεταξύ των παραγγελιών ήταν και το αγριοράδικο που θα έτρωγε ο Παπανδρέου και οι συνοδοί του στο ΜΑΪΧ, τη Κυριακή.
Αυτός λοιπόν ο αέρας, πήρε μαζί του διάφορα λαχανικά. Ραπανάκια, κρεμμύδια, ρόκα, μαϊντανό και το μισό άγριο ραδίκι! Η αξία τους; Περίπου 10 ευρώ.
Ευτυχώς δεν έβρεχε όταν το ανακάλυψα και ξεκίνησα έναν αγώνα ταχύτητας για να συμπληρώσω τα κλεμμένα πριν πιάσει να βρέχει και φυσικά να τα παραδώσω στην ώρα τους.
Σίγουρα αυτός ο αέρας ξεκίνησε κάπου από τη γειτονιά. Που δεν πεινά και δεν έχει ξένους.
Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να πιαστεί.
Και θα τον κάνω … κοπανιστό!
Τον αέρα……

Κενοτομίες.

Δεν λέω, ωραία ακούγεται στο αυτί, η ιδέα των «αγροτικών καλαθιών» με κρητικά προϊόντα.
Από ότι φαίνεται θα πέσει χοντρό, ζεστό χρήμα.

Στους καλαθάδες.
Από τη Ταϊβάν, τη Τουρκία και τη Κίνα.
Πάντα τέτοια!

Ήταν ωραία.

Μετά το χθεσινό χουχούλιασμα, μια μικρή βόλτα σήμερα ήταν ότι έπρεπε.

Παρά το αρκετό κρύο που επικρατούσε.

Η λίμνη του Κουρνά.


Τα Λευκά Όρη από τους Αρμένους.

Επιτέλους χειμώνας!

Καιρός για ξεκούραση και …
… χουχούλιασμα.

Εξ-τέ-σι-ο-νςςς

Σαββατοκύριακο θα μας έρθει στη Κρήτη και στα Χανιά ο ΓΑΠ. Θα μας μιλήσει για τη ΚΑΠ. Θα εξαγγείλει λέει και κάποια μέτρα για τη τόνωση του αγροτικού μας εισοδήματος. Μεταξύ αυτών των μέτρων θα είναι και τα «αγροτικά καλάθια» με προϊόντα. Κρητικά προϊόντα με ονομασία ΠΓΕ, ΠΟΠ και Βιολογικά.
Ρώτησαν την άποψη, ενός πολλά βαρύ και ασήκωτου αγροτοπατέρα με βαρύνουσα κομματική άποψη, για το πώς σχολιάζει αυτό το μέτρο.
Η απάντηση του θεόξινη! Με αυτά που πρεσβεύει δεν μπορούσε να πει και κάτι διαφορετικό.
Τι είπε;
Είπε μεταξύ άλλων «όλα τα προϊόντα είναι αρίστης ποιότητας». Διαφωνώντας σαφέστατα για τα ΠΓΕ, ΠΟΠ και Βιολογικά.
Μάλιστα!
Κύριε μεγαλόσχημε συνάδελφε, σε μια φτωχή αγροτική περιοχή με την ονομασία Γιουκνόβ, κάπου στη Ρωσία, καλλιεργούν κάτι με εμπορικότατη αξία. Λαμπερά ξανθά μαλλιά. Τα καλλίτερα στο κόσμο. Τα αφήνουν να φτάσουν μέχρι τη μέση τους. Τα πλέκουν πλεξίδες ή τα πιάνουν αλογοουρές και τα κόβουν. Μία πλεξούδα 40 εκατοστών κοστίζει 50 δολάρια! Αυτοί που τα αγοράζουν, τα επεξεργάζονται και τα χρησιμοποιούν σε περούκες και εξτένσιον.

Τι θέλω να πω;
Τρίχες!
Ναι τρίχες……

Δεν ήταν νησί….

….Ήταν θεριό που έπλεε στη θάλασσα.
Το Τρούμαν.
Όχι Καπότε.
Μα Χάρυ.
Το «ρο» του Χάρυ, με χάρη.
Κελαριστό.
Τσαχπινάτο.
Το γνωστό αεροπλανοφόρο.
Που άραξε στη Σούδα.

Γέμισαν τα Χανιά λεβέντες.
Παλικάρια.
Τυρευτάκια.
Τζονάκια.
Και μύρισε ο αέρας.
Μόνο μύρισε;
Μοσχομύρισε.
Ζεστό.
Καυτό.
Σπαρταριστό.
Ολοζώντανο.
Χ………ρήμα!
ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από τα «Χανιώτικα Νέα».

Πέρα βρέχει….

….και παραπέρα χιονίζει.

Εμείς εδώ, στο νότο,
παρέα με το «φρύδι».
Του νοτιά.
Δεν λέω, ωραίο είναι.
Ορισμένα πρωινά,
μάλιστα είναι εντυπωσιακότατο,
για λίγα λεπτά,
πριν την ανατολή του ήλιου.
Αλλά φτάνει πια!

Ντροπής πράγματα!

Τα Δημοτικά Σφαγεία Χανίων, που σε λίγες ημέρες θα κλείσουν, μας έχουν στοιχίσει ο «κούκος αηδόνι». Εκατομμύρια επί εκατομμυρίων. Σε δραχμές και σε Ευρώ. Όλα από Εθνικούς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πόρους. Χρήματα για τις μελέτες, χρήματα για τη κατασκευή, χρήματα για το πρώτο και τελευταίο «εκσυγχρονισμό» τους. Τα εγκαινιάσαμε μάλιστα 2 φορές. Έτσι για να το ‘φχαριστηθούμε. Μία για την έναρξη λειτουργίας τους και μία μετά τον «εκσυγχρονισμό».
Το λουκέτο που θα μπει, θα μπει έτσι σκέτο;
Ούτε μια μελέτη, για το είδος του, για το πώς και που θα μπει;
Θα αφήσουμε κοτζάμ λουκέτο χωρίς εγκαίνια;
Δεν είναι σωστό….

Το έζησα και αυτό!

Από παιδάκι και αν έχω μαζέψει ελιές.
Κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες.
Ακόμα και με τις πιο ακραίες,
που μπορεί να τύχουν αυτή τη εποχή.
Αλλά με 30 βαθμούς Κελσίου,
τη πρώτη μέρα του Δεκέμβρη
δεν μου έχει ξανατύχει.
Πιστέψτε με ήταν κόλαση…

Α, ναι καλό μήνα !

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΤΣΙΧΛΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ

Η Greenpeace ανακάλυψε μεταλλαγμένη τσίχλα σε σχολικό κυλικείο, πιο συγκεκριμένα αναφέρει:
Υποστηρίκτριά μας ανακάλυψε τσίχλα η οποία αναγράφει ότι περιέχει μεταλλαγμένο σιρόπι καλαμποκιού και σόγιας και μάλιστα πωλείται σε Δημοτικό Σχολείο στην περιοχή Γαλατσίου, παρόλο που απαγορεύεται αυστηρά η πώληση τσίχλας στα σχολικά κυλικεία (ΚΥΑ 1653, ΦΕΚ 563/20-5-98 τ.Β’).
Η τσίχλα έχει την εμπορική ονομασία Kataboom, περιγράφεται ως τσιχλόφουσκα με γέμιση κεράσι και κατασκευάζεται στο Εκουαδόρ (Νότια Αμερική) από την εταιρεία Confiteca.
Τι μπορείτε να κάνετε:
Αναζητήστε την τσίχλα Kataboom στο κυλικείο του σχολείου που πηγαίνουν τα παιδιά σας και απαιτήστε από τη Διεύθυνση του σχολείου να την αποσύρει αμέσως.
Αν βρείτε το συγκεκριμένο προϊόν σε περίπτερο, μπακάλικο, ψιλικατζίδικο ή σούπερ μάρκετ, διαμαρτυρηθείτε στον υπεύθυνο του καταστήματος και ζητήστε να αποσυρθεί αμέσως. Επίσης ενημερώστε τη greenpeace για το σημείο πώλησης. Έτσι θα βοηθήσετε ουσιαστικά για να διώξουμε τα μεταλλαγμένα από την Ελλάδα.
Μην επιτρέπουμε να μας πουλάνε μεταλλαγμένα, εν αγνοία μας. Όταν αγοράζετε ένα συσκευασμένο προϊόν, διαβάζετε προσεκτικά τη λίστα των συστατικών του. Αν αναγράφει ότι κάποιο από αυτά περιέχει ή προέρχεται από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (συνήθως σόγια, π.χ. σε μορφή λεκιθίνης, ή καλαμπόκι), μην το αγοράσετε, διαμαρτυρηθήτε σε αυτούς που το πωλούν και ενημερώστε τη greenpeace για το όνομα του προϊόντος και το σημείο πώλησης.
Πηγή: http://www.greenpeace.org/

Ο φίλος μου ο Λευτεράκης.

Είμαι και εγώ ένας από τους χιλιάδες των τυχερών. Που δεχόμαστε προεκλογικά ή μη, πολιτικές παρενοχλήσεις. Ακόμα και τις πιο ακατάλληλες ώρες. Μέσω των κινητών με Ές-έμ-Ές.

Καλλίτερος μου «πελάτης» ο πρώην γαλάζιος βουλευτής του Ηρακλείου, κύριος Αυγενάκης. Παρά το γεγονός ότι ψηφίζω στα Χανιά. Πέρυσι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των Εθνικών εκλογών, με είχε ταράξει. Ο κ. Αυγενάκης εδώ, ο κ. Αυγενάκης εκεί, ο κ. Αυγενάκης ετούτο, ο κ. Αυγενάκης το άλλο. Αναγκάστηκα και του έστειλα ένα ευγενικό μήνυμα. Στο οποίο τον ενημέρωνα ότι δεν είμαι ψηφοφόρος Ηρακλείου και για αυτό δεν επιθυμώ να λαβαίνω μηνύματα, με τα νέα του. Ως «νέου και ελπιδοφόρου» πολιτικού.

Για πολλούς μήνες δεν μου ξαναέστειλε μήνυμα. Μέχρι χθες το μεσημέρι. Ήμουν στο χωράφι. Στη κορφή της σκάλας. Προσπαθούσα να ραβδίσω μια φούντα γεμάτη ελιές. Είχα βαρεθεί να τη κόψω, επειδή ήταν η μοναδική στο δέντρο που ήθελε κόψιμο. Φυσούσε και δυνατός αέρας. Πάνω στο ζόρι, ο χαρακτηριστικός ήχος του κινητού, που το είχα στη πίσω τσέπη του παντελονιού, με ειδοποίησε για μήνυμα. Σταμάτησα το ράβδισμα και κοίταξα. Μήνυμα από το κ. Αυγενάκη! Δεν το διάβασα. Το έσβησα επιτόπου. Και συνέχισα τη δουλειά μου.

Σε λίγο ήρθε και άλλο μήνυμα. Ύστερα και άλλο. Και άλλο! Μέχρι τις 9 το βράδυ μου είχαν στείλει δέκα οκτώ (18) μηνύματα. Όλα από το κ. Αυγενάκη!
Έτσι από περιέργεια διάβασα τα 4 τελευταία, πριν τα σβήσω.
«Ο κ. Αυγενάκης θα μιλήσει στις 20.00 στο Μέγκα».
«Ο κ. Αυγενάκης θα μιλήσει στις 20.00 στο Άλτερ».
«Ο κ. Αυγενάκης θα μιλήσει στις 21.00 στο ΚΥΔΩΝ»
«Ο κ. Αυγενάκης θα μιλήσει στις 21.00 στη Νέα Τηλεόραση».
Άνοιξα τη τηλεόραση. Τον πρόλαβα στη Νέα Τηλεόραση. Τα λίγα που άντεξα να ακούσω και να δω, με έκαναν να του στείλω αμέσως το εξής μήνυμα:
«Μαζί σας και στη Κόλαση. Των κομμωτηρίων. Αρκεί να μάθω το νούμερο της βαφής μαλλιών που χρησιμοποιείτε».
Δηλαδή;
Έλεος!

Φανερά δείπνα.

Τα τραπεζώματα ήταν φαινόμενο της προεκλογικής περιόδου των Δημοτικών εκλογών του 2006. Φίλοι καλούσαν άλλους φίλους και γνωστούς. Για να γνωρίσουν, μεταξύ κιοφτέ, τζατζικιού και παϊδακιού, τον εξαίρετο, τον ξεχωριστό οραματιστή υποψήφιο που υποστήριζαν. Είτε γιατί ήταν συγγενής τους, είτε γιατί του είχαν «υποχρέωση». Για τις «εξυπηρετησούλες»!
Τραπεζώματα έγιναν και τώρα. Πολύ περισσότερα. Με μια μικρή πλην όμως ουσιαστική διαφορά. Ο ίδιος ο υποψήφιος τραπέζωνε τους υποψήφιους ψηφοφόρους του. Λόγω της οικονομικής κρίσης. Σχεδόν κάθε βράδυ και διαφορετικό φαγοπότι. Με διαφορετικούς καλεσμένους, σε διαφορετικά ταβερνάκια της περιοχής. Τα οποία βεβαίως ανάσαναν οικονομικά. Στους γείτονες έμενε η τσίκνα!
Υπήρξε υποψήφιος, που μοίραζε στους ταβερνιάρηδες, κολλαριστά 500άρικα, χωρίς να καταδέχεται τα ρέστα. Επιδεικτικά!
Βεβαίως αυτά τα έξοδα, δεν θα φανούν στις προεκλογικές δαπάνες αυτών των υποψηφίων.
Δεν μπορώ όμως να μην ρωτήσω.
Επειδή οι περισσότεροι εκλέγονται πολλά χρόνια πριν και ξαναβγήκαν με άνεση, μιας και κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις.
Τα έξοδα των τσιμπουσιών, για το «ψήσιμο» των ψηφοφόρων προέρχονται από προηγούμενες «εισπράξεις» ή είναι από εκείνες που θα γίνουν τα επόμενα 4 χρόνια;
Τι ρωτάω ο αφελής, ε;

Πώς να ξαναπάω;

Τον λάτρεψα από τα γεννοφάσκια του.
Από τα πρώτα στρατουλίσματα του.
Αυτός ήταν η αιτία που έκοψα, μια και καλή, τις πολυδιαφημισμένες κινηματογραφικές αμερικανιές.
Πήγα να τον δω, με παρέα.
Πιο σωστά με πήγαν.
Φρίκαρα.
Μαυρίλα.
Βία.
Χάος.
Τα νήπια στριγκλούσαν!
Αν ήμουν μόνος θα έφευγα.
Αν δεν υπήρχε η φασαρία θα κοιμόμουν.
Σάμπως η πρώτη φορά θα ήταν;
Και στο «Στρατιώτη Ράϋαν» κοιμήθηκα!
Μην σας πω και που αλλού, για να φρικάρετε και εσείς….
Τι να κάνω, αφού άρεσε στους λοιπούς της παρέας, το είδα.
Βγήκα έξω, στο καθαρό χειμωνιάτικο αέρα και το κεφάλι μου ήταν καζάνι.
Πονοκέφαλος.
Ζαλάδα.
Ένα πλήρες κουρκούτεμα του μυαλού.
Ένας της παρέας, πρότεινε να πάμε κάπου ήσυχα για ποτό.
Σαββατόβραδο ήταν.
Παραμονές Χριστουγέννων.
Άντε να πάμε.
Μπας και συνερχόμουνα λιγάκι.
Μπήκα πρώτος στο μαγαζί.
Ένας κύριος ντυμένος Άγιος Βασίλης με υποδέχτηκε κάνοντας μία ελαφρά υπόκλιση και μου ευχήθηκε «χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα».
«Ευχαριστώ πολύ, επίσης» απάντησα.
Ταυτόχρονα ακούστηκαν χαχανητά.
Δυνατά χαχανητά.
Από τους λοιπούς της παρέας, που ακολουθούσαν.
Με μένα γελούσαν.
Που δεν κατάλαβα ότι, ο επί της υποδοχής κύριος Άγιος Βασίλης, ήταν κούκλος!
Όχι δεν ήταν, ο κούκλος τέλειος.
Εγώ ήμουν ακόμα, ο ζαλισμένος……

Ο μπαμπούλας.

Σαν μικρό παιδί, ήμουν πολύ αστρόλογος στο φαγητό. Για να στρώσω, οι γονείς μου με έστειλαν στο χωριό της μητέρας μου. Στο Κάστελο Αποκορώνου. Με ανέλαβαν η γιαγιά Βαγγελιώ και η θεία Ασημένια. Κάθε φορά που δεν ήθελα να φάω κάτι, μου έλεγαν «φάτο γιατί θα έρθει ο άρκαλος να σε φάει». Έτσι, φάνταζε ο άρκαλος στο μυαλουδάκι μου, ένα παιδοφάγο τέρας. Αργότερα στο σχολείο έμαθα τι είναι. Και πως είναι. Μέσω φωτογραφιών.

Έπρεπε να φτάσω στα 50 για να δω πως είναι στη πραγματικότητα. Μόνο που ήταν νεκρός. Σκοτωμένος στην άκρη του δρόμου.
Δεν μπορώ να πω, λυπήθηκα για το άμοιρο το ζωντανό.
Αλλά με τόσες … γατόπιτες στους δρόμους, μια αλλαγή ήταν ότι έπρεπε.
Έτσι για ποικιλία, βρε αδερφέ!

Ομορφιές!

Όσο δύσκολη και αν προβλέπεται η ημέρα, άμα ξεκινάει με τέτοιες ομορφιές, παρά τη πρωινή παγωνιά και υγρασία, σου φτιάχνει τη διάθεση. Παίρνεις κουράγιο για συνεχίσεις, αν χρειαστεί, που χρειάζεται αυτήν την εποχή, και μέχρι το σούρουπο.
Ευτυχώς που οι ημέρες έχουν μικρύνει ….

Χαμένος χρόνος.

Χθες το βράδυ, κάπου κατά τις 10 και ενώ έβλεπα, τα αποτελέσματα των εκλογών στα τοπικά κανάλια, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ένας συμμαθητής από το Πρώτο γυμνάσιο –λύκειο Χανίων. Με τον οποίο έχουμε κάποιες επαφές. Λόγω αμοιβαίας εκτίμησης. Με ενημέρωσε ότι σήμερα έχουν κανονίσει μία συνάντηση, όλων των συμμαθητών εκείνης της εποχής. Σε ένα σαβουροφαγάδικο, στο κέντρο των Χανίων. Και αν μπορούσα να πάω.

Τα χρόνια εκείνα, ήμουν ένας έφηβος συνεσταλμένος, κλειστού και ήπιου χαρακτήρα. Φτωχαδάκι και αγροτόπαιδο. «Αδικαιολόγητα πεσιμιστής» κατά τη φιλόλογο. Ήταν ένα είδος άμυνας στην επιθετικότητα αρκετών συμμαθητών μου. Μιας σκληρής επιθετικότητας που μου άφησε πολλά ψυχικά σημάδια. Για τα οποία δούλεψα, αργότερα, σκληρά με τον εαυτό μου, να τα αποβάλω.
Μία καλή φιλία κράτησε από τότε. Με τον Μπάμπη. Είμαστε σαν αδέλφια. Τον πάντρεψα και του βάφτισα ένα παιδί. Είμαστε μια χαρά.
Με κάποιους άλλους, όποτε συναντιόμαστε έχουμε μια «καλημέρα». Όποτε τύχει να συναντηθούμε.
Με τους υπόλοιπους «χαθήκαμε». Από μεριάς μου ηθελημένα. Σε αυτό βοήθησε και η απουσία μου από τα Χανιά για 12 χρόνια. Όποτε συναντιόμασταν έκανα ότι δεν τους έβλεπα ή ότι δεν τους αναγνώριζα. Κάποτε ήρθε ένας από αυτούς, για να μου μιλήσει. Είχαμε πλακωθεί στο ξύλο, μέσα στη τάξη. Εγώ άμυνα, εκείνος επίθεση σπάσαμε τη πόρτα της αίθουσας, 2 θρανία και ένα τζάμι! Του μίλησα ψυχρά, «χαρήκαμε » που μας είδαμε. Και αυτό ήταν όλο.
Δεν μου κάνει όρεξη να πάω.. .
Δεν έχω καμία ανάγκη να τους ξαναδώ.
Δεν έχω τη περιέργεια να ακούσω τη πορεία της ζωής τους από τότε μέχρι τώρα.
Ούτε να τους πω τη δική μου.
Για αυτό δεν θα πάω.
Δεν θέλω να πάω...................

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ…..

….και από εμάς τους 790.
Θα μπορούσε να ήμασταν περισσότεροι.
Σίγουρα.

Αλλά...
....Όπως πάντα στα μέρη μας επιπλέουν τα…φελά.

Αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
«Άκυρη» και «σκισμένη»……

Για ένα μπου-κάλι κρα-θ-ί.

(Η φωτογραφία είναι από το σημερινό "Ε", της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας)

Ήρθε στο θπί-τι όταν έλειπα. Ήταν η μητέρα μου εκεί. Τη καλημέριθε και συθτή-θηκε.

-Γεια σας. Είμαι ο τάδε, είμαι υποψήφιος με το συνδυασμό του δείνα. Σας έφερα ψηφοδέλτια και ένα μπουκάλι κρασί. Να το πιείτε στην υγειά μου.
Η μάνα μου, 82 χρονών γυναίκα, ωθ γνήθια Αποκορωνιότιθα δεν του χαρίθτηκε.
- Εγώ κύριε δεν ψηφίζω και κρασί δεν πίνω. Να το πάρετε και να το δώσετε αλλού.
Θαν να μην την άκουθε, ακού-μπηθε πάνω στο τρ-απέδι της αυλήθ, ένα άθπ-ρο φάκελο και ένα μπου-κάλι του μιθού λίτρου, κραθί κόκκινο.
Φεύγονταθ τηθ είπε:
- Δεν πειράζει. Δώστα στα κοπέλια σου γιαγιά.

Πήγε και δίπλα, στη γειτόνιθα. Θε αυτήν άφηθε εκτόθ από το φάκελο και ένα θφα-γμένο κουνέλι. Έτοιμο για πθή-θιμο! Η γειτόνιθα θυγκι-νήθηκε πολύ. Πριν από λίγα βράδια, ένα κοπάδι αδέθποτοι θκύλοι, τηθ είχαν κθεκάνει τα κουνέλια τηθ. "Τι καλός άνθρωπος", έλεγε και κθανάλεγε θτη μάνα μου. "Εγώ θα τον ψηφίσω".
Το μεθημέρι που πήγα θπίτι, είδα τα … ρεγάλα του. Ήταν ακόμα εκεί που τα είχε αφήθει.
- Ένας στούμπος υποψήφιος, είπε και το όνομα του, μα δε το θυμούμαι, τάφερε για να τον ψηφίσουμε, μου είπε η μητέρα μου από μόνη τηθ, πριν προλάβω να τη ρωτήθω.

Θήμερα το πρωί, άνοικ-θα το φάκελο. Είχε 5 πθη-φοδέλτια θταυ-ρωμένα. Υπήρχαν θταυ-ροί, όχι μόνο θτο όνομα του κουβαρντά υποπθήφιου, μα και θε ονόματα άλλων υποπθηφίων. Έναθ και έναθ διαλεχτοί όλοι τουθ. Χρόνια θτο αυτοδιοικητικό κουρμπέτι. Βολεμένοι και χορτάτοι μέχρι τα μπούνια. Και με τα αυθαιρε-τούλια τουθ νομιμο-ποιημένα….

Έτθι από περιέργεια δοκίμαθα και το κραθί. Το άτιμο, ήταν πολύ καλό. Ρωμέϊκο. Γλυκόπιοτο. Μα ύπουλο. Μου έκανε ένα κεφάλι καδάνι. Άδειο καδάνι. Κόλαθη. Χωρίθ προβληματιδμούθ. Με τιθ αποφάσειθ ευθύνηθ εκθανεμιδμένεθ.
Από ένα θημείο και μετά δεν θυμάμαι και πολλά. Μόνο ότι πήγα να πθι-φίθω. Τι πθή-φιθα δεν θυμάμαι. Πριν λίγη ώρα, άρχιθα να θυνέρχομαι λίγο – λίγο. Κοίτα-κθα και τα πθηφο-δέλτια που είχε αφήθει ο … πθάρα-καθ. Έλειπε ένα!!
Θυγνώμη Νίκη, Γιώργο, Θοφία, Νικόλα.

Χ-Ι-Κ…..

Οι ξεχασμένοι…..

ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ Ν. ΓΑΥΔΟΥ

ΘΕΜΑ: ΑΚΥΡΩΣΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΑΚΤΟΠΛΟΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΓΑΥΔΟΥ.

Στη Γαύδο σήμερα 05/11/2010 οι κατωτέρω υπογράφοντες, μόνιμοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοτικού Συμβουλίου, έπειτα από πρόσκληση της Επιτροπής Διευθέτησης Θαλασσίων Συγκοινωνιών Γαύδου, για ενημέρωση πεπραγμένων και λήψη περαιτέρω αποφάσεων για τον διαγωνισμό της επιδοτούμενης ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας της Γαύδου.

Οι ενέργειες της επιτροπής αφορούν την τροποποίηση της υφιστάμενης προκήρυξης για τις προδιαγραφές του πλοίου της επιδοτούμενης γραμμής Γαύδου :
- Να μπορεί να ταξιδέψει μέχρι και 6-7 μποφόρ , αριθμός επιβατών 200, μεταφορά οχημάτων , εμπορευμάτων, ζωοτροφών κπλ-.

Παρά τις επαφές που έκανε η επιτροπή, τις επιστολές και τα στοιχεία που κατέθεσε, η προκήρυξη δεν τροποποιήθηκε ώστε να εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες του νησιού.

Η επιτροπή, επισκέφτηκε εκ νέου τον Υπουργό θαλασσίων Υποθέσεων κ.κ. Γιάννη Διαμαντίδη, την Υφυπουργό κ.κ. Τσουρή και αρμόδια Συμβούλια Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών , χωρίς όμως και πάλι να εισακουστεί.

Κατόπιν αυτού οι πολίτες της Γαύδου, στη Γενική τους συνέλευση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αποφάσισαν να απέχουν από τις Περιφερειακές Εκλογές ελπίζοντας ότι θα καταστεί άκυρος ο διαγωνισμός.
Σε αντίθετη περίπτωση αποφάσισαν ότι θα προχωρήσουν σε καθολικό αποκλεισμό του λιμανιού της Γαύδου.

Ακολουθούν οι υπογραφές των κατοίκων.




Υ.Γ: Ευχαριστώ τη Στέλλα που μου το έστειλε.

Ένας Νικόλας, αλλά τι Νικόλας!

Μουδάκης Ι. Νικόλαος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος, με το συνδυασμό «Δήμος Ενεργών Πολιτών».
Δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου
κοινότητα Μουρνιών

Τον ξέρω από μικρό παιδί. Με το πατέρα του ήμασταν συμμαθητές στο γυμνάσιο. Αργότερα «συμπεθερέψαμε». Και με τον ίδιο υπήρξαμε συμμαθητές, πριν από 3 χρόνια, στο δια βίου εκμάθησης πρόγραμμα «Ησίοδος», με θέμα την αγροτική οικονομία.

Η συμμετοχή του, ως υποψήφιου σε αυτές τις δημοτικές εκλογές, ήταν για μένα, έκπληξη. Μεγάλη και ευχάριστη. Καλό, πανέξυπνο παιδί και εργατικότατο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μία αρκετά υποβαθμισμένη, για πολλά χρόνια περιοχή, το Πασακάκι Μουρνιών. Εκεί κατοικεί μόνιμα.
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, ανθρώπου της γενιάς του.
Είναι πτυχιούχος ΙΕΚ με ειδικότητα Φοροτεχνικού Γραφείου.
Απόφοιτος ΤΕΕ Πληροφορικής-Δικτύων Η/Υ.
Έχει προσληφθεί σε διάφορες Υπηρεσίες, ως συμβασιούχος.
Μεταξύ άλλων απασχολήθηκε ως ταχυδρομικός Υπάλληλος στα ΕΛΤΑ Μουρνιών, ως υπάλληλος χειριστής Η/Υ στη ΔΕΗ και ως υπάλληλος στη Νομαρχιακή
Αυτοδιοίκηση Χανίων στη Δ/νση Κοινωνικής Πρόνοιας.
Συμμετέχει και σε διάφορες κοινωνικές και πολιτιστικές δράσεις.

Η συμμετοχή του σε αυτές, φανερώνει και τις κοινωνικές του ευαισθησίες.
Είναι εθελοντής στο ΙΟΑΣ «Πάνος Μυλωνάς» και ΠΡΟ.Τ.Α, Χανιά για τα τροχαία
ατυχήματα.
Επίσης είναι εθελοντής αιμοδότης και μέλος του Συλλόγου Αιμοδοτών «Αγ. Ιωάννης».
Σήμερα εργάζεται σε μια εταιρεία με μερική απασχόληση.
Δηλαδή έχει «σταθερή» δουλειά, «υψηλές» οικονομικές απολαβές και «ασφάλεια». Επομένως πλούσιος σε ανησυχίες και προβληματισμούς. Σίγουρα έχει να προσφέρει πολλά πράγματα. Πολύ περισσότερα από ότι μας «πρόσφεραν» χαραμοφάηδες εργολάβοι, κολοπαιδαράδες οινολόγοι και λοιποί αλογομούρηδες της γειτονιάς του.

Σημειώσεις προεκλογικής εκστρατείας (1)

Εχουμε μπεί στην τελική ευθεία. Μένουν 9 μέρες για τις εκλογές.
Η προσωπική κούραση είναι αισθητή. Πάλι καλά. Εχω πάρει πιά το κολάϊ…..
Η τρίτη προεκλογική εκστρατεία μέσα σε 15 μήνες….
Κοιτάζω τους άλλους στο πάνελ. Οι υποψήφιοι αντιπεριφερειάρχες Χανίων. Τις τελευταίες μέρες περιφερόμαστε μαζί από κανάλι σε κανάλι. Εχουμε αποκτήσει οικειότητα. Κάπως σαν να μαστε παλιά φιλαράκια. Μάλλον όχι, πιο πολύ σαν συνεργάτες-ηθοποιοί ενός θιάσου μοιάζουμε. Ενός θιάσου που παίζει το ίδιο έργο κάθε βράδυ, με μικρές παραλλαγές.
Η κάμερα με πιάνει πάλι να χασμουριέμαι. Στο διαφημιστικό διάλειμμα να θυμηθώ να ζητήσω καφέ. Με κάποιο κομμάτι του μυαλού μου ακούω έναν συνυποψήφιό μου να λιβανίζει τον αρχηγό της παράταξής του. Δεν είναι κάτι που αξίζει να του δώσω προσοχή. Αντίθετα, αν πεί κάτι σημαντικό που δεν το ήξερα, θα πρέπει να το σημειώσω.
Κοιτάζω τους άλλους και τις άλλες στο τραπέζι. Υπάρχουν παλιοί και έμπειροι σ αυτές τις τηλεσυζητήσεις, όπως και νέοι που δεν έχουν πολυσυνηθίσει ακόμα.
Οι παλιοί είναι πάντα χαλαροί και άνετοι. Μιλούν αργά και εκφράζονται καθαρά, χωρίς πολλά λόγια. Κάποιοι έχουν κάνει και νομαρχιακοί ή δημοτικοί σύμβουλοι και λόγω αυτής της εμπειρίας μπορούν να μιλούν για συγκεκριμένα γεγονότα ή διαδικασίες. Από πρωτοτυπία ιδεών, πάντως, τίποτα. Τα ίδια τετριμμένα, που λέγονται πάντα από τους εκπροσώπους των αρχηγικών σχημάτων που νέμονται συνήθως την τοπική ή και κεντρική εξουσία. Επίσης τετριμμένα και με ξύλινη γλώσσα αυτά που ακούγονται από τους εκπροσώπους των σχημάτων της απολιθωμένης αριστεράς.
Περιορισμένες φραστικές αψιμαχίες διανθίζουν την κατάσταση.
Στους πιο άπειρους στην τηλεόραση, παρατηρώ κάποια νευρικότητα και λάθη. Μπερδεύονται σε ατέλειωτες παρεκβάσεις. Προσπαθούν να πούν πολλά σε λίγο χρόνο (Αυτό, είναι γεγονός, το παθαίνω κι εγώ μερικές φορές). Συνήθως κουβαλούν φουσκωμένους φακέλους με τις θέσεις της παράταξης και άφθονα στατιστικά και άλλα στοιχεία για τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα.
Ξέρω ότι αυτό είναι περιττό. Σχεδόν τίποτα από αυτό τον όγκο πληροφοριών δεν πρόκειται να ειπωθεί. Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων είναι, κατα κανόνα, γενικές και προβλέψιμες. Δεν προσφέρονται για αναλύσεις, και ο χρόνος είναι περιορισμένος. Και δέν είναι σκόπιμο να αρχίσει να αναφέρει κανείς κατεβατά από νούμερα. Είναι λάθος – οι τηλεθεατές κουράζονται και μπερδεύονται.
Το θέμα είναι να ξεχωρίσει κανείς αναφέροντας με ξεκάθαρο τρόπο μια ιδέα διαφορετική από τις κοινοτυπίες που ακούγονται, μια ιδέα που να τραβήξει το ενδιαφέρον. Για να μπορεί να το κάνει όμως αυτό, σημαίνει πως έχει γίνει πολύχρονη δουλειά σε βάθος, συλλογικά και ατομικά, για την επεξεργασία πολλών θεμάτων. Είμαι περήφανος που έχουμε κάνει τέτοια δουλειά στην κίνηση, με αποτέλεσμα οι άλλοι υποψήφιοι συχνά να «ξεπατηκώνουν» τις προτάσεις μας και να τις λένε και αυτοί….
Κάποιος λίγο κυνικός θα έλεγε πως, στην πραγματικότητα, ούτε το τι λές έχει σημασία. Σημασία έχει μόνο η εντύπωση που δίνεις με τον τρόπο που στήνεσαι, που κάθεσαι, που μιλάς. Να γίνεις συμπαθής σε αυτούς που σε βλέπουν και σε ακούν.
Ουσιαστικά μοστράρουμε τις φάτσες μας για να τις δούν οι τηλεθεατές και να τις….εμπεδώσουν. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για όσους και όσες δεν έχουν τηλεοπτικό παρελθόν….
Ξαναγυρίζω στην άμεση πραγματικότητα. Η τελευταία ερώτηση της δημοσιογράφου για το κλείσιμο. «Πέστε στους τηλεθεατές επιγραμματικά για ποιο λόγο θα πρέπει να ψηφίσουν την παράταξή σας».
Να συγκεντρωθώ. Να ξεκαθαρίσω 2-3 χτυπητές φράσεις που θα πώ. Να μην ξεχάσω να δείξω στην κάμερα και το σήμα της κίνησης που έχουμε στο φυλλάδιο – το πήλινο μινωικό αγαλματίδιο με τις τέσσερεις μορφές που χορεύουν χέρι-χέρι έναν κυκλικό χορό. Για μας συμβολίζει τον συγκρητισμό, τη συνεργασία όλων των Κρητικών.
Η εκπομπή τελειώνει, πέφτουν διαφημίσεις. Ξεκαρφιτσώνουμε τα μικρόφωνα, σηκωνόμαστε και μαζεύουμε τα πράγματά μας. Χαιρετισμοί και ευχαριστίες και αναχωρούμε.
Μέχρι το επόμενο πάνελ….
Γ. Βλοντάκης
(υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης, μεταξύ άλλων…)
Από το : http://olatachromata.blogspot.com/

Ο Γιώργος έχει δώσει τη ψυχή του από το 1995, για την ανάπτυξη της Βιολογικής Γεωργίας στα Χανιά. Αυτός ήταν που μου μετέδωσε το πάθος του, για τη φιλοσοφία και τις αρχές της Βιολογικής Γεωργίας.

Στα χρόνια της περαίωσης.

«Τα φεγγάρια του Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθούν μέσα στους υλικούς τομείς του ωροσκοπίου σας. Αυτό σημαίνει αύξηση των εσόδων σας με οικονομική ενίσχυση ή κάποιο μπό-νους».

Αυτό έλεγε πριν ένα μήνα το ζώδιο μου.
Επειδή λαχεία δεν παίρνω, τυχερά παιχνίδια δεν παίζω και οι μακρινοί πλούσιοι συγγενείς μου έχουν πεθάνει προ πολλού, δεν έδωσα σημασία. Το άφησα και πέρασε. Σαν πολλά άλλα.
Λίγες ημέρες πριν τελειώσει ο Οκτώβρης, έφτασε το εκκαθαριστικό της εφορίας.
Με επιστροφή φόρου.

ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ!

Επειδή αχάριστος δεν είμαι, μία φανουρόπιτα θα τη … χτυπήσω.
Ολόκληρη!
Διότι η χάρις του Αγίου Φανουρίου είναι μεγάλη.
Μόνον αυτού.
Κανενός αλλουνού……

Η Σοφία της υπομονής, επιμονής αλλά και εμμονής!

Με τη Σοφία γνωριζόμαστε από παιδιά. Οι πατεράδες μας ήταν φίλοι. Εκτιμούσαν πολύ ο ένας τον άλλον. Δεν μπορούσε και με εμάς να γίνει διαφορετικά. Συνεργαστήκαμε αρμονικότατα από το 1994 και μετά. Στα «χρυσά χρόνια» του Πολιτιστικού εξωραϊστικού Συλλόγου Κόκκινου Μετοχιού «Άγιος Παντελεήμονας».
Μπορεί να διαφώνησα στο παρελθόν με τις επιλογές της, ως προς τα πρόσωπα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τα οποία συνεργάστηκε κατά καιρούς. Της έβγαλα, και εξακολουθώ να το κάνω, το καπέλο. Γιατί είχε ένα μοναδικό αγωνιστικό τρόπο, να τους επιβάλει το δικό της. Αυτό το χάρισμα είναι μοναδικό.
Δεν την εκτιμώ όμως μόνο για αυτό. Την εκτιμώ γιατί είναι Άνθρωπος.
Το ίδιο όπως και εγώ…

Υ.Γ : Από τη τελευταία παράγραφο, του σημειώματος της, λείπει μία λέξη. Είμαι σίγουρος ότι δεν την έβαλε από σεμνότητα. Τη βάζω εγώ: «ανιδιοτελώς» …..

Ο Γιώργος ο Καλλίτερος!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Του υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου Καλλιτεράκη Γιώργου
στην εκλογική περιφέρεια Ελευθέριου Βενιζέλου, με το συνδυασμό του Τάσου Βάμβουκα
«Δήμος Ενεργών Πολιτών» .

· Γεννήθηκε στα Χανιά το 1950
· Αποφοίτησε από το 2ο Γυμνάσιο Χανίων
· Σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική του πανεπιστημίου Πίζας στην Ιταλία και στην συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Φλωρεντίας όπου απέκτησε δίπλωμα στις Τροπικές και υποτροπικές καλλιέργειες.
· Την περίοδο της Δικτατορίας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση και διετέλεσε γραμματέας του συλλόγου φοιτητών στην Πίζα της Ιταλίας.

· Μετά τις σπουδές του και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας εγκαταστάθηκε στα Χανιά εργαζόμενος σαν Γεωπόνος στην Κεντρική Ένωση Χανίων όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
· Ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό και διετέλεσε Γραμματέας και σ Πρόεδρος του Συνδέσμου Εργαζομένων στις Συνεταιριστικές Οργανώσεις του Νομού μας.

· Για 3 τετραετίες εκλέχθηκε σαν μέλος του κοινοτικού συμβουλίου της τέως κοινότητας Νεροκούρου όπου περιοδικά άσκησε το αξίωμα του αντιπροέδρου.
· Σαν επικεφαλής συνδυασμού διεκδίκησε το αξίωμα του δημάρχου στο νεοσύστατο Καποδιστρικό Δήμο ¨Ελ. Βενιζέλου¨ όπου εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος.

· Διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής κατά της επέκτασης των εγκαταστάσεων της ΔΕΗ στο κάμπο των Χανίων.
· Υπήρξε υποψήφιος με το κόμμα του ¨Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου¨ σε δύο περιόδους βουλευτικών εκλογών.

· Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του συνεταιρισμού ΓΑΙΑ, του συνδέσμου Παραγωγών Βιολογικών προϊόντων Νομού Χανίων και του συνεταιρισμού Παραγωγών Βιολογικών προϊόντων Ο.Π. ¨Βιολογική Κρήτη¨.
· Σήμερα είναι μέλος του εποπτικού συμβουλίου του συνεταιρισμού παραγωγών και καταναλωτών Βιολογικών προϊόντων ¨ΓΑΙΑ¨ και Γραμματέας του Συνδέσμου και του Συνεταιρισμού των παραγωγών Βιολογικών Προϊόντων.
· Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους Βιοκαλλιεργητές στο Νομό μας με ειδικότητα σε θέματα βιολογικής Γεωργίας.

… Και συνεχίζει ακούραστος!