Σόδα ή βραστάρι από δυόσμο;

 Βρέθηκα στο παράδεισο.

Σε ένα παράδεισο περίεργο.

Γεμάτο βουκαμβίλιες.

Ανθισμένες.

Τις οποίες μισώ.

Αροκάριες

Πανύψηλες

Που απεχθάνομαι.

Και κυπαρίσσια.

Τεράστια.

Αυτά μου αρέσουν.

 Πολυτελή ξενοδοχεία.

Σουίτες.

Έμπαινα σε ένα τεράστιο ασανσέρ.

Καθρεφτένιο.

Με πολλά φώτα.

Όλο ανέβαινα.

Ανέβαινα.

Μα πάντα η σουίτα ήταν ημιυπόγεια.

Κάτι σαν πυλωτή.

Είχα και γειτόνισσα.

Επιφανή.

 Την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Πάντα ξανθιά.

Απεριποίητη.

Γερασμένη.

Με μια μαύρη ρόμπα.

Τη πέρασα για την  Ελένη Ζαφειρίου.

«Δεν ήμασταν τόσο καλοί. Για αυτό έχουμε αυτές τις σουίτες».

Η στεναχώρια της.

Αντί για καλημέρα.

 Μου έτυχε χθες βράδυ.

Στον ύπνο μου.

Δεν ήταν όνειρο.

 Ήταν εφιάλτης.

Το χθεσινό φαγοπότι έφταιγε.

 Λαγάνες.

Ελιές.

Ψαρές.

Σκόρδα.

Κρεμμύδια.

Σουπιές.

Γαρίδες.

Ταραμοσαλάτα.

Και χαλβά.

Πολύ χαλβά.

Ήμαρτον.

Δεν το ξανακάνω.

Μέχρι του χρόνου.

Αν ζω.

Εν τω μεταξύ….