Βλέπετε αυτήν την ελιά; Σαν
βασιλικουδάκι δεν είναι;
Καλά. Στο περίπου.
Και όμως. Τα φαινόμενα απατούν.
Από την άλλη μεριά του δέντρου, η
εικόνα είναι εντελώς διαφορετική.
Χωρίς φωτομοντάζ και φωτοσόπ.
Τι έπαθε;
Ξεράθηκε, ένα μεγάλο κλαδί.
Ξαφνικά.
Γιατί;
Βερτιτσιλλίωση!
Τι είναι πάλι ετούτο;
Είναι η σοβαρότερη ασθένεια της ελιάς.
Ένας φυτοπαθογόνος μύκητας του εδάφους, με πολύ μεγάλο κύκλο ξενιστών μολύνει
τα δέντρα από τις λεπτές ρίζες, προκαλεί απόφραξη των αγγείων του ξύλου. Και
επομένως το ξεραμό των κλαδιών της ελιάς που αντιστοιχούν σε αυτές τις ρίζες.
Η ασθένεια ξεκινά με την αλλαγή
χρώματος των φύλλων και γίνεται φανερή με τα ξερά μεμονωμένα κλαδιά
Μεταδίδεται από άλλα ευπαθή φυτά,
όταν υπάρχει συγκαλλιέργεια. Τα ευπαθή φυτά, είναι ντομάτες, πατάτες και στύφνος.
Κοντά της, πρόπερσι είχα φυτέψει πατάτες. Πέρυσι ντομάτες.
Και πολύ κοντά στη ρίζα της, υπήρχαν
αυτοφυή στύφνα. Επιπλέον το καλοκαίρι παρά-χόρτασε νερό. Τα ποντίκια είχαν φάει
τα λάστιχα ποτίσματος. Μέχρι να το αντιληφθώ, τα νερά λίμναζαν κοντά στη ρίζα της.
Τώρα τι γίνεται;
Κόψιμο και κάψιμο των αρρωστημένων
κλαδιών. Δεν ξανά-οργώνω. Ποτίζω με σταγόνες και προσέχω να μην λιμνάζει το νερό. Καταστρέφω τα ζιζάνια και φυσικά δεν ξαναφυτεύω
εκεί κοντά πατάτες, τομάτες κλπ, φυτά της οικογένειας των σολανοειδών. Θα πετάξω,
αργότερα, ασβέστη σκόνη στο χώμα και θα
κάνω ηλιοαπολύμανση.
Για να μην αποξεραθεί το δέντρο
αλλά και για να μην κολλήσουν οι διπλανές
ελιές….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου